Hoi Marij,

Ik herken zo ontzettend veel in je verhaal. Het getwijfel vanaf zijn kant. Op het moment dat de knoop is doorgehakt spijt hebben en weer dingen beloven die hij uiteindelijk niet waar kan maken. Mijn vriend twijfelt ook echt enorm en kan maar geen keuze maken. Ik snap dat niet! Hoe kun je nou niet zeker weten of je wel of niet met iemand verder wil? hij zit zo ontzettend met zichzelf in de knoop. Maar ik wil daar geen dupe meer van zijn, hij moet dat eerst zelf uitzoeken. Ik wil ook dat hij hulp zoekt daarbij want blijkbaar kan hij dat niet alleen....

Ook ik voel me sinds ik weer bij m´n ouders ben ingetrokken (2 weken geleden) al sterker in m´n schoenen staan ( met ups en downs) ik durf in ieder geval wel dingen van hem te eisen! ipv hem altijd maar zijn zin geven. Ik was altijd diegene die aan het vechten was in onze relatie en kreeg daar zeker op het laatst zo weinig voor terug. Ik hoop ook net als jij dat hij hulp gaat zoeken en zal veranderen. Het liefst in de jongen waar ik verliefd op was. Die er voor me was als ik hem nodig had, die goed kon luisteren en die mij het gevoel gaf dat ik er toe deed en belangrijk was. Maar het is heel frustrerend omdat het zoals ik nu kan lezen in onze situatie momenteel bij hun ligt en niet bij ons. Het enige wat we kunnen is afwachten en het de tijd geven. Maarja dan zit ik met mijn volgende punt!! Hoe lang moet ik nog wachten?

Ik kan me in ieder geval goed indenken in wat voor situatie je zit!! Ik hoop voor je dat hij jou het veranderen van zichzelf waard vindt!!! en als dat niet zo is.... ben je beter af zonder (hoe hard dat ook klinkt.. maar daar ben ik momenteel wel achter) heel veel sterkte in ieder geval