Zoals ik eerder in een blog had geschreven zou ik de optie 1 e-mail naar mijn ex sturen. Dat heb ik vanochtend gedaan. Zojuist kreeg ik dit terug:
Ik heb idd je pas ontvangen. Daarnaast hen ik nog kleding en documenten van je. Deze wil ik ook wel direct af komen geven. Verder wil jou vragen of je wilt regelen dat ik mijn koelbox, snowboard en sleutels terug krijg.
Verder vind ik het jammer dat je berichtje een beetje zakelijk is e. Je niet reageerde op m'n sms. Maar goed dat is je eigen keus.
Het doet me heel veel pijn. Het is zo zakelijk. Hij is er zo klaar mee. Wat moet ik hier nu mee? Het doet gewoon zoveel pijn. Dit soort dingen wil ik niet regelen, dat is het defenitieve einde. En ik wil hem al helemaal niet onder ogen komen. Dat is wel het laatste wat ik wil. Want ik ben niet sterk genoeg. En ik wil niet dat er weer een heleboel los komt als ik hem zie. Ik ben niet sterk genoeg. Zou hem nog steeds smeken om het nog een kans te geven. Waarom wil je dit? Ik was toch de jouwe, voor eeuwig? Je was toch gelukkig met me? Waarom?? Deze mail doet pijn. Er spreekt heel duidelijk uit: ik wil m'n spullen en dat is het. En dat ik niet reageerde op zijn SMS: we hadden toch afgesproken om geen contact te hebben?
Hoe reageer ik hier nu op? Ik wil sterk zijn naar hem toe, omdat ik weet dat het moet. Maar ik ben een puinhoop. Ik kan hem echt niet onder ogen komen. Ik vind het al heel moeilijk om al die spullen te regelen, maar ik kan hem op dit moment gewoon echt niet zien. Ik zou alleen maar moeten huilen. En dat terwijl hij alweer veel verder is...
Moet ik hierop reageren? Moet ik uitleggen waarom ik niet op die SMS reagereerde (vanwege no contact)? Moet ik regelen dat hij z'n spullen krijgt en ik die van mij (bijv. via m'n ouders)? Of moet ik gewoon dit weekend afspreken om de laatste zaken te regelen en kijken hoe het loopt (of ik sterk kan zijn of alleen maar kan janken)? Of moet ik juist een mailtje terugsturen die hem doet herinneren aan mij? Een beetje een grappig mailtje ofzo? Ik weet het niet. Ik wil iets doen wat nog een beetje effect heeft. Al blijkt uit zijn mail dat dat weinig zin heeft.........
Wat doet het pijn.. wat mis ik mijn jongen toch...
Update
Zo, het is toch even tijd voor een update. Ik heb besloten om een korte mail terug te sturen.
Ik zal zorgen dat je je spullen morgenmiddag terug krijgt. Zou jij dan nog kunnen kijken wat er van mij nog in de berging staat?
Ik weet nog niet of ik zelf de spullen kom afgeven of dat ik mijn moeder vraag om dat te doen. Dat laat ik je nog weten. Het gaat beter met me, maar heb het er gewoon nog moeilijk mee.
Ik gaf dus eerlijk aan dat ik het er nog moeilijk mee had. Vervolgens belde mijn ex me twee keer op. Ik besloot niet op te nemen. Uit angst dat het weer zoveel pijn doet. Uit angst dat het fout gaat en ik mezelf niet kan beheersen. Uit angst om kil contact te hebben en daardoor me weer rot te voelen. In plaats daarvan stuurde ik hem een sms:
Hee ik zag dat je gebeld had, maar ik kan nu ff niet bellen. Mijn moeder neemt morgen contact met je op over de spullen. Is dat ok?
Daarop krijg ik terug:
Ik ga ervan uit dat je zelf het fatsoen hebt om met mij normaal te communiceren?! ik hoop dus dat jij en ik contact kunnen hebben..
Normaal zou ik hem gevraagd hebben waarom hij boos was. Had ik gezegd 'het spijt me, dat kan ik niet'. Maar nu dacht ik: ik ben jou geen verantwoording meer schuldig. Jij krijgt je spullen. Ik wil geen contact, heb notabene aangegeven dat ik het moeilijk vind en jij moet dat respecteren. Je hebt eerst alles in het werk gesteld om geen contact te hebben en nu moet ik me schuldig voelen omdat ik juist geen contact met je heb? Zo raar is het toch niet dat ik m'n moeder de spullen laat ophalen? Het geeft wel aan wie hij is en dat helpt me wel in de verwerking denk ik. Het geeft aan dat hij op macht uit is, het gaat hem op dit moment niet op mij. Van de week dacht ik nog dat die SMS echt voor mij bedoeld was, dat hij oprecht hoopte dat het beter met me ging (omdat hij er al over heen was). Maar als het hem nu echt gaat om dat ik me goed voel, waarom dan zo'n sms sturen? Waarom dan boos worden? Dan zou je me toch gewoon sterkte wensen en me met rust laten? Waarom nu in een keer contact afdwingen?
Ik heb met mijn moeder ook afgesproken dat ik hier niet meer op reageer. Dat zij morgen contact met hem opneemt. Klaar. Deze reactie laat me wel zien hoe hij ervoor probeert te zorgen dat ik in zijn macht blijf, dat ik achter hem aan blijf lopen. En het stoort hem waarschijnlijk dat ik dat nu niet meer doe (heb ik veel te veel gedaan, ook in onze relatie). Het helpt me ook omdat ik weet dat ik geen discussie meer wil aangaan. Dat geen contact het enige is dat mij helpt. En ik denk dat hij zich over een poosje ook wel realiseert dat hij juist om geen contact vroeg.. en hij dus niet over fatsoen moet beginnen...
Ik ben vanavond gewoon even helemaal klaar met hem.. dat dwingende gedoe..
@kravitz
wat een wervelstorm in je!
Gevoel en verstand liggen overhoop!
Tja, ik ben altijd wel van als ik spullen van iemand heb, en de persoon wil ze terug...dan krijgt hij ze terug. Direct!
Ookal ligt dat emotioneel moeilijk. De volgende stap is dan hoe geef je ze terug. En dat is iets dat je zelf moet beslissen. Is het voor jou te heftig om hem nu al te zien? Dan zou ik het via via regelen. Of via je ouders. Of opsturen. Of op een plek leggen waar hij bij kan, zonder dat jij er bij hoeft te zijn. Gewoon doen. Dat getuigd ook van respect naar elkaar.
Het komt op mij een beetje over alsof je telkens bezig bent met een strategie (wel heel invoelbaar hoor), om hem toch op de één of andere manier terug te willen winnen. Je handelt strategisch. En dat is op zich heel logisch, want je moet ook je verstand laten bepalen, want je gevoel zou hem continu bellen/sms'en/smeken om terug te komen. Maar je kunt de strategie ook te ver doorvoeren. tenminste dat gevoel krijg ik een beetje. Ik denk dat er niks mis mee is om nu naar hem te reageren dat hij de spullen terug kan krijgen. En hij mag best weten dat je het nog moeilijk hebt met de breuk. Dat is ook zo. Dat is wat anders dan hem te smeken om je terug te nemen. Of een verhaal op te hangen wat een sukkel hij is dat hij jou laat gaan.
Veel sterkte,
liefs, blauwezon
Hee Blauwezon, Dank voor je
Hee Blauwezon,
Dank voor je reactie. Je hebt helemaal gelijk. Ik ben aan het overdrijven in het strategische, mijn hoofd draait overuren. Ik ben tegen het idee aan het vechten dat het nooit meer goed komt. Dat hij gewoon verder gaat zonder mij. Dat hij mij gewoon laat gaan, omdat hij denkt dat dat beter is. Ik snáp dat gewoon niet. En ik vind het een heel eng idee. Dat verliefde of liefde over kan gaan. Dat het weg gaat.
Hij laat me gaan. En het voelt alsof hij me in de steek laat. En voor ik hem leerde kennen was ik altijd bang om in de steek gelaten te worden, kon ik niemand vertrouwen, was ik bang om gekwetst te worden. En al zijn liefde, vertrouwen, overspoelde mij. Ik was er door verbaasd, iedere keer weer. En nu is het weg. Nu is het er niet meer. Nu is hij beter af zonder mij. Hoe kan dat nu? Ik begrijp het niet. Je vond me toch zo leuk? Je was toch zo gelukkig met mij? Het feit dat gevoelens kunnen veranderen gaat er bij mij gewoon nog niet in.
Ik heb hem het volgende gestuurd:
Ik zal zorgen dat je je spullen morgenmiddag terug krijgt. Zou jij dan nog kunnen kijken wat er in de berging staat van mij?
Ik weet nog niet of ik zelf de spullen kom afgeven of dat ik mijn moeder vraag om dat te doen. Dat laat ik je nog weten. Het gaat beter met me, maar heb het er gewoon nog moeilijk mee.
Dit is hetgeen ik er maar van gemaakt heb. Eerlijk, maar toch niet te veel informatie. Heeft hij ook niets meer aan. Ik weet oprecht nog niet of ik morgen zelf durf te gaan. Ik zie er nu al tegenop. Ik ben er nu al bang voor. Want is wil helemaal niets afsluiten. Maar ik zal wel moeten. Want hij wil verder. Ik wacht nog even af of ik een reactie krijg. Als hij reageert dat hij het prima vind als mijn moeder komt, dan laat ik haar gewoon de spullen brengen.
@kravitz
Goed gedaan! Moeilijk he! Blijf goed voor jezelf zorgen nu! Dat is het enige dat je kunt doen.
Oh en hou de bal wel bij jezelf..je schrijft 'ik wacht nog een af of ik een reactie krijg. Als hij reageert dat hij het prima vindt dat als mijn moeder komt, dan laat ik haar gewoon de spullen brengen'. Maar die beslissing moet je zélf nemen. als het voor jou te moeilijk is om zelf te gaan...dan zou ik als ik jou was je moeder vragen. Dat zou ik niet van hem af laten hangen....
Je bent goed bezig! Geef het tijd!
Hee Blauwezon, Ik heb dus
Hee Blauwezon,
Ik heb dus inderdaad voor mezelf de beslissing genomen om het via m'n moeder te doen. Hij is het daar dus niet mee eens, wil nu weer wel contact. Maar ik doe er niet meer aan mee. Ik moet me hier gewoon verre van houden. Hij weet waarschijnlijk zelf niet waarom hij nu boos is (zie update). Ik heb niet de illusie dat dat komt omdat hij me nu terug wil. Hij weet het denk ik zelf ook niet. Maar ik laat hem maar boos zijn. Ik vind niet dat het raar is dat ik geen contact wil nadat hij het zelf heeft afgedwongen.. dus ik laat hem maar gewoon boos zijn.
Hmm Zo;n zakelijk antwoord
Hmm Zo;n zakelijk antwoord wil niet zeggen dat het hem niks doet, in tegendeel. Hij weet misschien ook niet hoe zich te uiten, ligt misschien ook nog overhoop met zichzelf. Hij weet niet wat jij doormaakt en houdt zich zelf dan ook maar op de oppervlakte om niet gevoelsmatig afgewezen te kunnen worden. Het feit dat ie zegt dat je niet had gereageerd op zijn sms klinkt ook als een verwijt en positief geformuleerd betekent dat dat hij wel graag een antwoord had gehad. Hij had een teken van leven van je willen hebben. Klinkt voor mij niet alsof hij er over heen is.
Je moet idd voor jezelf bepalen hoe je de spullen terug wilt geven. Als je het zelf doet kan je wel meteen persoonlijk ziet hoe hij erbij staat en misschien aanvoelen hoe het ervoor staat. De kans op een gesprek is dan ook groter. Voor jezelf kan het ook goed zijn in je verwerking. Aan de andere kant kan het ook helemaal misgaan natuurlijk en je nog kloter laten voelen..
Denk er goed over na
Heel veel succes meis!
Bedankt voor je reactie!
Hee Booboo,
Bedankt voor je reactie. Ik denk dat hij er inderdaad nog niet overheen is (zie update). Hij is nu boos omdat ik zelf geen contact meer met hem wil, nadat hij dat zelf heeft afgedwongen. En ik dacht dat dat heel fijn zou voelen, dat besef dat hij er nog niet over heen is, dat hij nu wel contact wil. Maar ik weet dat het contact niet gaat over dat hij me terug wil. Hij verliest de bal en dat voelt hij. En hij is de bal proberen aan het terug winnen. En hij weet waarschijnlijk zelf niet dat hij dat aan het doen is.
Het besef dat hij me terug wil komt nu niet, als dat ooit komt. En ik ga er niet op zitten wachten. Want als ik aangeef dat ik het moeilijk heb en jij gaat daarna nog zeggen dat ik geen fatsoen heb.. dan ben je mijn energie, moeite en liefde gewoon niet waard. Voor vanavond ben ik er even klaar mee. Ik hoop dat het even door zet en ben ook wel nieuwsgierig naar hoe het morgen zal lopen. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Kravitz
Zoals ik de laatste zinnen lees van zijn e-mail wilt hij niks dan beveatiging dat het je wel wat doet. Je nog niet klaar bent met m.
Hij begint er zelf over.. Hij vind t niet jammer, verre van..hj vind t verschrikkelijk!
En dat typ ik niet om je valse hoop te geven of je beter te laten voelen.
Dat hij het benoemd, hoe zakelijk ook in jouw ogen, geeft al aan dat het hen is opgevallen.
Je reactie is heel goed, emotioneel beperkt. Zelfbescherming zou ik t noemen.
Misschien mondt dit wel uit op contact, maar houdt jezelf voor dat je aan jezelf denken moet. De kans dat hij niet terug komt blijft aanwezig, bevrijd jezelf en probeer, lekker makkelijk, verder te gaan.
Je verdient t helemaal niet, door te triggeren kijkt hij alleen tot hoe ver hij kan gaan. Of je nog interesse hebt, want niks voelt beter dan weten dat iemand jou, en alleen jou wilt. Hoe rottig je ook gedaan mag hebben in nukkige buien.
Laat het even rustig op je af komen. Dwing t niet af. Het komt goed met je, focus je op "jou".
Ik denk dat je gelijk hebt
Hee Confused,
Misschien heb je gelijk. Maar daar mag ik inderdaad niet meer over nadenken van mezelf.
Het blijkt ook uit de SMS die ik van hem kreeg:
"Ik ga ervan uit dat je zelf het fatsoen hebt om met mij normaal te communiceren?! ik hoop dus dat jij en ik contact kunnen hebben.."
Waarom mij niet gewoon het beste gunnen en m'n moeder de spullen laten brengen? Waarom boos worden? Zo gek is het toch niet? Hij wilde zelf geen contact.. nu heeft hij het.. en nu heb ik geen 'fatsoen'. Hij weet dat ik normaal gesproken naar hem toe zou opschuiven of de discussie zou aangaan. Ik doe het niet. Het heeft geen enkele zin. Ik heb er ook geen zin meer in. Het is me duidelijk dat het hem op dit moment niet oprecht gaat om mijn welzijn en meer met zichzelf bezig is..