weer een nieuwe dag, na een avond en ochtend vol gedachten en ik moet mezelf zometeen aan het werk zetten want ik heb genoeg te doen.......... hoe zou het met 'm gaan, wat voelt ie et cetera zijn weer allemaal de revue gepasseerd. Bijna een week geen contact gehad nu. Boosheid, verdriet, en in mezelf het moment nog eens beleefd dat ie net deed of ie me niet kende, aan de telefoon, of althans een toneelstukje opvoerde: wie is dit?
Vreselijk, ik vond mezelf zielig en ik vond hem zielig en (ik weet dat ik t niet moet doen) vraag me af waarom ie de telefoon niet gewoon heeft uitgezet, t was z'n mobiele en niet de huisaansluiting tenslotte. Of dacht ie nou echt dat ik niet meer zou bellen? Waarschijnlijk wel. Gedane zaken nemen geen keer en ik ga door met mijn bed uitkomen, douchen, tanden poetsen, de afwas doen, boodschappen halen, koken, eten, de rekeningen betalen, kleren wassen, werken, de wekker zetten, slapen, veel slapen, telefoneren of afspreken met vrienden, me op mijn kleine eigen bedrijfje richten wat inbouw is, dat liep door dit alles gevaar maar ik moet nu wel wat doen anders dan komt er niets van, uithuilen en weer verder gaan. Niet uithuilen en opnieuw beginnen, maar doorgaan en verdergaan.