Ok nou dan ook maar mijn verhaal hier op de site. Merk dat het wel even een drempeltje is om het hier te posten, maar merk dat ik het ook fijn vind om het van anderen te lezen. Op het moment dat ik dit typ is het precies een week gelede

Het begon allemaal zo'n 3 maanden geleden. Ik was met mijn vriendengroep op vakantie in Lloret de Mar (badplaats heb ik al in veel verhalen voorbij zien komen ). Afijn, prachtig appartement en op de 3e of 4e avond kwamen we s'avonds op het dakterras een groepje meisjes tegen. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: liefde op het eerste gezicht, de hele avond samen zitten kletsen en uit geweest. Super romantisch s'nachts de eerste zoen op het strand en de rest van de week iedere avond samen doorgebracht. Er was echter 1 puntje van opmerking, ze had een vriend en ging met mij voor het eerst in haar leven vreemd.

Maargoed allebei verliefd dus terug in Nederland nadat ze het met haar vriend had uitgemaakt ben ik haar direct op gaan zoeken. Hierna ging ze 4 weken op vakantie met haar ouders, we mistten elkaar echt. Toen ze weer in Nederland was waren de schoolvakanties praktisch alweer afgelopen, ik moest beginnen met mijn stage en zij ging weer verder met school. Elke week zagen we elkaar op zondag. Voor mij was het een uur enkele reis met de auto of motor, voor haar 2 uur enkele reis met de trein, gelukkig had ze een weekend OV.

We beleefde heerlijke dagen met elkaar, zij woonde vlakbij de kust en we gingen regelmatig naar het strand. We gingen uit eten, reden een ritje op de motor, kortom genoten met en van elkaar. Zelfs op Lloret hadden we het al gekscherend over onze kinderen en andere toekomstzaken. Ze deelde zelfs de wens om later in het buitenland te gaan wonen. Het leek allemaal zo perfect.

Tot de laatste 2 weken van onze relatie, nadat ze mij 2 keer had opgezocht heb ik haar in die 2 weken opgezocht. Echter had ze die beide zondagen maar een paar uur tijd. In de laatste 2 weken had ze geen beltegoed meer en ik stopte dus snel met smsen want zonder reactie is dat ook snel leuk geweest. Dit terwijl ze wel geld aan andere dingen uitgaf. Achteraf gezien al een teken aan de wand, maar als we bij elkaar waren leek het zo mooi en kwam de liefde echt van 2 kanten.

Totdat ik vorige week woensdag jarig was en pas ergens in de avond opgebeld werd. Die zaterdag kon ze er niet bij zijn vanwege haar werk. Na wat aandringen zou ze dan zondag langskomen. Dat was dus vorige week zondag. Om half 11 werd ik wakker gebeld dat ze de trein nam en er over 2 uur was. Ik vond haar al wat down klinken. Toen werd ik weer opgebeld dat ze me wat wou vertellen voordat ze langs zou komen... Mijn hart sloeg even 2 tellen over. Ik heb me aangekleed, autosleutel van me vader gepakt en heb me met hoogstens illegale snelheden naar het Westen begeven.

"Het gevoel" was ineens weg. Was ze achter gekomen op donderdagavond tijdens het uitgaan. Ze had het een paar dagen afgewacht maar het kwam niet terug. Dus dit was het einde. Aan de telefoon s'morgens moest ze huilen, maar toen ik daar was leek ze weer snel op te knappen. Na een uurtje of 2 praten begon ze alweer met muziek mee te zingen en bladerde ze wat door een tijdschrift heen. Onvoorstelbaar en zeer frusterend is de gedachte dat zij nu weer lachend al haar dingen doet en weer vrolijk verder gaat zonder mij. En ik zit hier met al onze mooie herinneringen...

In de paar uurtjes dat ik nog bij haar ben geweest trokken we de conclusie dat het toch niet gewerkt dat. Zij had dusdanig veel verplichtingen (genomen) en ik heb het ook druk met stage, werk en vrienden dat het in combinatie met de afstand niet zou gaan werken. Maarja aan mij had het niet gelegen, ik kan mijn werk in het weekend om mijn prive afspraken heen plannen dus dat was geen probleem geweest. Eerlijk gezegd denk ik ook dat het feit dat ze vreemdgegaan is mij niet genoeg vertrouwen in haar had kunnen geven, maar dit gevoel werd tot nu toe overschemerd door de verliefdheid.

Ondertussen heb ik haar van de week geblokkeerd en verwijderd uit de MSN. Kan dat iedereen aanraden. Verder heb ik haar niet meer gesproken en hoop dat dit ook niet meer het geval zal zijn totdat ik erover heen ben. Het zwaarste valt s'morgens wakker worden met de gedachte dat ze niet meer van mij is, niet meer wakker kan liggen over mij.
Maar we gaan gewoon door, ik probeer zo snel mogelijk weer de oude te zijn en van het gevoel af te raken. Veel praten, nu merk je wie je echte vrienden zijn en echt in jou geinteresseerd zijn.