Ja, je hebt gelijk, het is beter om er niet aan te denken, maar dat is moeilijk h?ɬ©.

armen om je heen.....
Klinkt mooi en vertederend, ik ben met hetzelfde bezig, in mijn geval is het zo dat we in 1 huis wonen dus loslaten doe ik op het moment dat ze hier weg is. Voor mij is het dan echt game over. Daarna wil ik haar ook echt even niet meer zien. Anders maak ik het mezelf alleen maar moeilijker, want het blijft een schat.
Je zegt dat je hem niet terug wil, maar je kan hem nooit vergeten door nog contact met hem te houden. of vast te houden. Tuurlijk is dat fijn, maar probeer de drang om (lichaams)contact in welke vorm dan ook zoveel mogelijk te vermijden. MOeilijk en verrekte klote maar ooit zul je echt afstand moeten doen. en wie weet zal het ooit nog goedkomen. Alleen daar is tijd voor nodig. werk eerst aan jezelf!

ik heb PRECIES hetzelfde.. en ik weet dus hoe moeilijk het is.. je moet echt afleiding zoeken. dat is denk ik toch wel het beste, dan ben je er niet zo erg mee bezig (aan het begin wel, ook als je met je vriendinnen in een cafe zit, denk je alleen maar aan hem, maar dat wordt ook minder, na een tijd kun je ook met ze lachen en over andere dingen hebben, echt waar) dus dan kan je ook niet rare dingen ga denken. ik zag ook opeens voor me dat ie dan met iemand anders zou hebben, en ik werd zoo verdrietig en kwaad! dat soort dingen moet je jezelf dus niet aandoen. ik denk nu anderhalve maand later, ik probeer het tenminste te denken, ik zie wel wat er gebeurt, ik moet er niet teveel en te diep over na denken. op een gegeven moment denk je dan namelijk, wat schiet ik er nou mee op. en dat missen...tja. ik mis hem ook nog niet normaal erg.. hoewel dat wel steeds minder wordt.. ik denk ook nog steeds ELKE dag de hele tijd aan hem. maar, dat wordt ook minder.. zeggen ze. het heeft allemaal tijd nodig. hoe cliche, maar wel waar. hou je bezig met andere dingen! dan merk je (na een tijd) ook hoe leuk de andere dingen Zonder hem zijn. Sterkte!