Hallo lieve mensen,

Allereerst bedankt voor de reacties op mijn vorige bericht.
Het doet me goed om die te lezen en het bevestigd nogmaals dat ik er goed aan heb gedaan. Want ja ik moet echt toegeven dat ik nu wel een beetje spijt heb van mijn mail. Spijt dat ik heb aangegeven dat ik eigenlijk geen vrienden kan zijn omdat er aan mijn kant nog zoveel gevoel is. Ik moet me echt inhouden om niet nogmaals een mail te sturen, maar als ik goed nadenk weet ik dat ik dat niet moet doen. Maar oooh wat wil ik dat graag toch wel doen! Ik had eigenlijk ook wel een reactie van hem verwacht, maar helemaal niks. Stom he dat ik nu denk dat hij boos is of dat hij het mij kwalijk neemt. Voelt niet fijn dat ik zijn reactie hierop niet weet en dat hij niet gereageerd heeft. Maar ja ik heb natuurlijk ook aangegeven dat ik geen contact meer wil, dus misschien ook logisch dat hij niet reageert. Misschien had ik het ook niet per email moet doen maar had ik het hem face to face moeten zeggen of via de telefoon. Weet het ook niet, lastig allemaal.
Zoals Fleur ook al schreef is het inderdaad ook wel door mijn gedachte gegaan dat als hij wel echt contact wil blijven houden hij dit zelf moet aangeven. Al weet ik dat ik hier nu niet op moet ingaan als hij puur als vrienden wil blijven omgaan want ja dat werkt voor mij dus niet. Zeker nu niet nu ik nog zoveel gevoel voor hem heb. Wat Unremedied schrijft 'iedere keer dat ik haar zie voelt het heel fijn, maar als het dan voorbij is, zak ik terug in een diepe put' tja dat herken ik helemaal.
En ook wat little jewel schrijft dat je ex vertelt over zijn leven waar je niet meer intensief bij hoort, herkenbaar en pijnlijk.

Nooit gedacht dat ik na een half jaar nog steeds met dit soort gevoelens kamp.