Lieve little Roos,

Ja dat is z?ɬ©ker het moeilijkst! Dan is alleen zijn met jezelf die je hebt laten gaan, extra extra moeilijk.

En het is me gelukt ja! Ik zal het verhaaltje vertellen: vorig jaar/anderhalf jaar geleden had ik een on/off/on/off relatie met een jongen. Ik heb me bij hem ook nooit prettig gevoeld als ik heel eerlijk ben. Ik zat toen trouwens ook in therapie wegens dingen van vroeger (vroeg overleden moeder en alle gevolgen vandien). Haar conclusie, zij kende me al een tijdje, was een soort van verlatingsangst. Te maken met dat overlijden van m'n moeder toen ik drie was. Er waren bij mij ook duidelijke symptomen, als ik bijv. met hem en mijn vrienden was, dan wist ik niet hoe ik me moest gedragen. Het was zo'n contrast! Bij hem was ik een ander dan bij hun (die me echt kennen) en dat benauwde mij enorm, dat was een confrontatie. En t?ɬ?ch had ik op de een of andere manier het gevoel van: alles, als ik h?ɬ©m maar niet verlies. Zonder erbij stil te staan of het ging om het hem als persoon verliezen, of het idee om een relatie te hebben verliezen. Heel krom misschien, maar zo werkte dat in mijn hoofd op dat moment. Het is denk ik twee keer uit gegaan. Iedere keer belde hij me meteen weer, we spraken af. Hij is zo'n jongen die moeilijk alleen kon zijn. Tot na wat uiteindelijke de laatste keerb bleek geweest te zijn, ik ineens niets maar dan ook niets meer van hem hoorde. Toen dacht ik al: er is een ander. Dat was achteraf ook zo. Die bleek hij wel een paar weken na die laatste keer met mij zijn tegen gekomen.

Ik ben heel veel gaan nadenken, ook nav gesprekken met die psych, over w?ɬ°?ɬ°rom ik dat deed, w?ɬ°?ɬ°rom ik mezelf zo had laten gaan. En daar uit heb ik meegenomen dat ik hoe dan ook mezelf moet blijven in een relatie, en dat sterkte me. Gaf me mijn zelfvertrouwen terug. In de relatie die nu net uit is, heb ik helaas toen het moeilijk werd wel een beetje hetzelfde gedaan: ik signaleerde dingen die tussen ons niet werkten, maar wilde z?ɬ? z?ɬ? graag dat het wel werkte, dat ik die dingen uit de weg ben gegaan. En weer op mijn tenen ben gaan lopen. Niet mezelf zijn. Niet dat hij dat van me vroeg, hij is zeker geen klootzak, en hij heeft het ook niet eens gemerkt. Maar ik wel. En ik werd daar al binnen die relatie ongelukkig van. Nu merkte ik het sneller en ging het ook sneller vanzelf dat ik daar wel over probeerde te praten. Maar praten, dat kan hij niet. En het ging uit. Maar ik heb er wel opnieuw van geleerd dat ik bij mezelf moet blijven.

Een concreet ding wat ik heb gedaan na die ex van vorig jaar (ja, het klinkt heel suf) om m'n zelfvertrouwen en mezelf terug te gaan winnen.. is internet dating. Nee, niet om echt iemand te vinden, maar gewoon 'voor de lol'. Ik had me niet gerealiseerd dat dat zo goed voor me zou zijn. Weer niet omdat ik daar de man van m'n leven heb ontmoet, (verre van, wel een paar keer afgesproken maar voor mij is het niet), maar omdat het me 1. deed realiseren hoeveel leuke mensen single zijn 2. me de kans gaf om zelf helemaal te zijn zoals ik ben. OK, online, op basis van foto's, maar met volledige vreemden van wie ik niets te verliezen had kon ik mezelf weer een beetje terugvinden.

En het was gewoon erg grappig want er zitten ook een hoop idioten op die sites ("als je van groot geschapen mannen houdt, reageer dan... " hahaha).

Weet niet of het wat voor jou is, misschien nog niet op dit moment (ik moet er nu zelf niet aan denken, zo het t?ɬ?ch alleen maar over mijn ex hebben want dat is nu mijn top of mind). Het klinkt ook echt raar, ik had nooit verwacht dat dat zo'n effect op mij zou hebben.

Die ex van vorig jaar? Daar heb ik inmiddels redelijk goed contact mee. Het meisje dat hij na mij tegen kwam bleek na een paar maanden per ongeluk zwanger, dus hij heeft nu een kind. Maar hij belt me af en toe nog, ik kreeg gisteren/eergisteren nog hele lieve troost smsjes van hem, dat ik zo'n bijzondere vrouw was en dergelijke. Bedoelt hij niets mee, maar het is wel erg fijn om te merken dat hij me, ondanks dat het niet werkte tussen ons, en ondanks dat ik daar heel onzeker van werd en dat aan mezelf weet, ?ɬ©cht waardeert om wie ik ben. Dit overigens na een lange periode zonder contact. Ook dat hij een kind kreeg vond ik echt wel lastig. Best een contrast met mijn nieuwe ex die dat juist absoluut niet wil en dat het deels daarom is stukgelopen. Recurring theme?

Hoop weer dat je wat hebt aan m'n verhaaltje. Ik blijf graag op de hoogte van hoe het met jou gaat. Je verdient het ?ɬ©cht wat iedereen schrijft om met iemand te zijn die jou waardeert om wie je bent. Naast dat dat je groot geluk zal brengen, zal jij er niet aan onderdoor gaan zoals nu is gebeurd!

Liefs!