Gister de confrontatie in de rechtzaal met mijn ex.

Ik had me mooi gemaakt, heel mooi...Ik voelde me de mooiste vrouw van de wereld.

Ik ben een winnaar voor mezelf...ongeacht wat de rechter gaat beslissen.
Ik zag mijn ex, zijn blik met ogen die kunnen doden. Waar ik normaal van inelkaar kromp, ik kon blijven kijken en dat was mijn ex niet gewend.

Hij probeerde me onderuit te halen, en de rechter had het door.u b
Ik bleef waardig en respectvol, ik schoot niet in de hysterie.
Dat deed ik vroeger, ik kon er niet tegen.
Nu werkte dat niet meer op mij.

Ik was mezelf en ik liet zien hoe het me raakte dat mijn ex onze zoon betrok in het verhaal.
Ik was heel dankbaar dat de rechter ingreep.

Ik keek naar hem, de man die ik dacht dat hij was.
Hij was in mijn mening krachtig en sterk maar ik zag iemand die heel bang en klein was. Gevoelens van medelijden had ik wel naar hem.
Maar ook blijdschap, ik hoef me niet meer af te vragen of ik nog om hem geef.
Of dat het misschien wel goed komt als hij aan zichzelf zou werken..

IK geef om hem als mens, maar ik ben meer waard dan een man die altijd denkt dat de wereld tegen hem is.
Ik hoef hem niet te redden.

Mariah