gister uit geweest... flirten, dansen, gek doen en eigenljk alles wat bij uitgaan hoort... maar iets miste...

terug.. in de auto, naar huis.... ik voel de pijn opborrelen en ik voel de pijn over mijn gezicht stromen.. deze pijn voelt warm en proeft zout... en hoe ik het ook probeer ik kan het niet stoppen.. de pijn blijft stromen, het gemis, de leegte... de niemand kan opvullen, hoe graag ze het ook zouden willen.

vandaag moederdag... wat zou ik graag bij hem willen zijn.. hij heeft geen mama meer.. ik heb haar nooit gekend

ik zou zijn moeder zo graag willen ontmoeten.. het moet een hele lieve, mooie en goede moeder zijn geweest... ze heeft immers hem gekregen...

ik vraag me af waar hij is, of hij nog aan mij denkt... het kan niet anders..

de laatste dagen heb ik het opeens... alles voelt intens en alles komt terug... alle gevoelens, alle situaties, alles wat we hebben meegemaakt... alles was zo fijn... ook toen het uit was.. wij hielden en houden van elkaar..

what's ment to be will be zeggen ze wel eens...

hij komt terug...
hij heeft het zelf gezegd...