Wat een k** dag vandaag zeg... wat een verdriet en tranen door ieders reactie op mijn blogs. Zoveel twijfel gebracht door de mensen die gereageerd hebben. Juist door die twijfels mijn ex liefje gebeld.. in tranen jawel. Wat een drama zeg, maar zoveel bevestiging en liefde. Toch knapte er iets in hem.. stilte en toen de tranen... snikkend vertelde hij mij dat zijn angst nu waarheid is geworden, dat hij mij pijn doet. Juist die pijn die ik ervaar nu waar hij mij voor wou beschermen. Hij wil mij overal voor beschermen,..hij kent mijn verleden en wil mij daarvoor zeker niet meer verdriet doen. Bevestiging gekregen dat hij zoveeeeeell liefde voor mij heeft en juist de dingen alleen wilt doen omdat hij zo is.. en het niet kan opbrengen om mij daarin mee te slepen. Ook voor zichzelf omdat hij juist deze verdriet er niet bij kan hebben... "juist hierom zei hij kan ik nu geen relatie erbij hebben". Maar hij snapt dat ik in tweestrijd ben... hij geeft mij aan en benadrukt duidelijk dat ik echt mijn grenzen moet stellen en dat ik daar alle recht op heb.

Wat een top vent is hij ook... maar ik zal moeten zoeken naar mijn grenzen. Dat wij gisteren bijvoorbeeld in bed zijn beland... is dat wel zo verstandig? Doet mij dat juist zoveel pijn omdat dit een stukje was en onderdeel van ons relatie? Hij gelooft dat het ons relatie in de toekomst alleen maar sterker en positiever maakt doordat wij nu goed aan ons zelf werken, hij doet dit voor ons en ik doe dit voor ons. Niemand weet of in ons beiden gevallen dit nog denken over een aantal maanden of een half jaar... wie zou het zeggen?

Maar ik neem bij deze voorlopig wel afscheid van alle Bloggers hier. Ik vind het echt heel jammer, maar ik heb rust en afstand nodig om te bedenken wat ik zelf wil... zonder de goed bedoelde reacties van iedereen hier. Ik wens allen heel veel sterkte en geluk toe.. jullie zijn allemaal toppers.

Maar dit proces... moet ik alleen aan zonder alle verdriet van anderen. Bovendien brengen sommige reacties mij terecht of onterecht "wie zou het zeggen" ik weet het zelf ook niet maar ze brengen mij iig wel in de war omdat ik dan aan alles ga twijfelen. Twijfels heb ik nu niet nodig.. die heb ik van nature al genoeg. Ik moet dit alleen aangaan... in mijn eentje.

Ik kom terug na een tijdje... misschien over twee week als ik mijn 2e ontmoeting met ex liefje heb gehad. Wij zijn iig al een stap verder om te besluiten dat wij ieder nadenken over waar onze grenzen liggen... en dat wij open en eerlijk blijven en spreken over ons proces en kijken waar het ons samen brengt. Want dit tussen ons... ik geloof het haast niet maar dit lijkt op echte liefde.

Liefs en heel veel knuffels.

Singlelady29