Al heel de dag maalt het onderste in mijn hoofd.

Deze morgen (8u) naar de bakker. Beide bakkers gesloten bij mij in de buurt. Ik dus naar de bakker bij haar in de buurt ( 100 m van haar app.). Broodjes gekocht, ingestapt en vertrokken. 50 m verder zie ik haar afkomen met de wagen. Stoppen, raampje open en ze zegt: ik kon niet slapen en ben om 5 opgestaan en gaan rondrijden met de wagen met de muziek volle bak. Doe ik wel meer , zegt ze.Kost alleen veel aan gas. Ik zeg haar: ik ben broodjes gaan halen ( en laat de zakken zien ).Ik volg haar even mee tot aan haar app.. Ze stapt uit ( hakjes, netjes gekleed, CK tas, maar wel dikke wallen onder haar ogen.).Komt naar mij toe en begint af te lopen. Dat ze het nog heel moeilijk heeft , dat 16 jaar niet zomaar geplaatst kan worden, enz.Dit alles met tranen. Maak de opmerking over haar kledij en tas en ze draait zich boos om ( had ik misschien niet moeten doen ).
Thuis nadien ontbeten met zoontje en rond 9 u telefoon. Ze wilde langskomen om te praten. Geen probleem.
Gesprek draaide rond wantrouwen. Ze heeft het gevoel dat ik haar controleer.Nog steeds over haar schouder mee kijk( was 1 maand geleden ook al ).Ze voelt zich enorm slecht. alleen als de kleine bij haar is, fleurt ze op ( afleiding ,gelijk ze zegt ) Ik daarop: geen sms'sjes van mij, bakker was toevallig, krant in haar brievenbus omdat dat op de weg lag, vragen of ze ook wat warm eten wilde ( ze had toen nog gene frigo en koken op je eentje is geen dolle pret) was om haar te helpen.Wat wil ze : vertrouwen ???? In deze situatie ???
Ik verder. En wat dan met eerlijkheid binnen de situatie ? Vraag maar zegt ze. Ik dus over die 3de persoon en wat zegt ze: ik ben totaal niet in staat om een nieuwe relatie aan te gaan, ik kan die 16 jaar nog niet plaatsen, ik heb nog steeds een groot schuldgevoel ( met de nodige tranen ), ik ben in de buurt komen wonen, ik weet niet welke gevoelens ik naar jou toe heb.
Dus geen relatie met de derde persoon.Heeft er ook geen contact meer mee of gezien. Is ze eerlijk ? Ik hoop het.
Ze begint zelf over het feest nu zondag op haar werk. Gaat er gewoon iets drinken , niet werken ( kerel is ook daar ). Kan ze met haar collega's babbelen ( kerel is geen directe collega, werkt op de klusjesdienst ) en dan vraagt ze mij:Als je wilt dat ik niet ga, dan moet je het zeggen. WTF.. ik bepalen of ze naar dat feest gaat. Heb haar gezegd dat ze daar zelf over moet beslissen, maar dat ze eerlijk naar mij moet zijn als er iets verandert in de situatie en geen 2 weken later er mee afkomt. Duidelijkheid wil ik.

Ook over ons hebben we ook het gehad. Ze vindt zich nog steeds hypocriet . Cadeau ( weekend ) met vaderdag was omdat ze nog twijfelde ( 12 juni , toen ze al gevoelens had voor de derde persoon ???),sex de laatste week deed haar niks meer, geen gevoel ( wat moet ik hier van denken ). Vriendinnen van haar zeggen haar dat ze er veel te laat mee afgekomen is ( zegt ze zelf ) en geeft ze toe. Ze zegt ook dat we niet met elkaar konden , maar ook niet zonder elkaar. Het was te diep.Ik versmachtte haar.
Ze praat nooit slecht over mij tegen anderen.
Heb haar ook met een aantal zaken geconfronteerd van vroeger toen zij in therapie was gegaan.Al haar valkuilen ( perfectionist, ik-kan -de - wereld-aan-persoon, over-verantwoordelijk,rationaliseren ) waar ze toen aan had gewerkt, zijn terug open.Beseft ze ook en ze gaat er aan werken .

Bij haar vertrek, dikke zoen en knuf.Vraag haar nog of ze mij manipuleert. Dan toch niet bewust, zegt ze.Wederom wangzoen, knuf en veel gewuif ( langs hare kant ).Had het gevoel dat er dit maal meer gevoelens bij haar waren en dat ze haar verstand even uit geschakeld had.
Dit maal geen sms'ke van mij om te zeggen dat het een goed gesprek was.
En voor de rest: ik doe nog hare was, zij mijne strijk,ze komt de dierenhokken nog proper maken.

Pff, wat is het toch moeilijk allemaal.