Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag doubts, goed te lezen dat je zo een fijne dag en avond achter de rug hebt.
Dat je dan toch moet huilen is wat mij dit weekeind ook is overkomen en ook ik begreep er niets van.
Ook ik heb een prima leven zo, en heb best een druk weekeind, vol van familie en vrienden die langskwamen, we hadden net als jij "lol" en toen ik een goede vriendin van mij op de trein had gezet, voelde ik me opeens even niet meer zo vrolijk.
Eénmaal thuis dacht ik heel even, daar zit je dan, ... alleen.
Hoewel ik het over het algemeen prima vind, ik gelukkig ben maar toch!
Misschien juist wanneer je met mensen bent geweest en het heel gezellig was en je daarna weer alleen thuis bent, dat je dan even extra voelt, dat je leven nu veranderd is en je alleen bent.
Ik hoop dat ik het zo op de juiste manier omschrijf, het voelde voor mij als een dubbel gevoel.
Ik denk dat het te maken heeft, met het feit dat ons leventje er "eens" heel anders uitzag.
Op sommige momenten wordt je zomaar even geconfronteerd met hoe het nu is, al ben je gelukkig zo.
Soms door een bepaald nummer wat je hoort, of als je iets aan het doen bent, wat je voorheen samen met je partner deed.
Goed dat je hier je gevoelens in ieder geval deelt met ons, want ik snap jou gevoelens over het waarom, ook heel goed.
Ik wens je een fijne dag vandaag, groetjes van Layla

Het gebak is gehaald.
Alles aan de kant gezet, voor de visite.
Kopjes, die je weinig gebruikt, even afgewassen.
Klaar om te feesten.

Maar niemand is geweest..............................................................................

Wil je ook niet weten hoe dat voelt.
Zelfs de brievenbus was leeg.........

Hoi doubts77, tuurlijk huil je, elke keer bij een speciale gelegenheid, of het nou verjaardag, Kerstmis, Sinterklaas, Oud en Nieuw etc. is, je hebt toch in het verleden samen gevierd. Ik moet dat nog meemaken, straks mijn eerste Kerst en Oud en Nieuw na de breuk, mijn verjaardag etc. Ik heb de verjaardag van mijn ex al meegemaakt, samen met mijn dochter en schoonzus hebben ze het gevierd. Ik heb er het beste van gemaakt, de kids hebben mooie cadeautjes gekocht, ik zit wel met gemengde gevoelens, moest af en toe slikken, en thuis gekomen viel het wel mee. De traantjes komen altijd later, maar als ik de kids en haar gelukkig zie, dan geeft dat mij minder reden om verdrietig te zijn. Het zijn meer speldeprikjes in mijn hart, het gemis, de herinneringen aan vroeger, toen we een gelukkig gezin waren, compleet, geen gebroken gezin zoals nu het geval is...
De eerste cyclus moet ik dus nog allemaal meemaken, alle 4 de seizoenen, de volgende 4 seizoenen zullen denk ik niet meer zo zwaar zijn.
Huilen is altijd goed, het lucht op, het geeft aan dat die relatie toch iets heeft betekend, het hoort bij je verwerking.

Een dag niet gelachen of gehuild is een dag niet geleefd...

Mr Bean