vandaag toch naar de advocaat gegaan is beter zo maar me gevoel spreekt tegen dat weet hij en is er voor me maar hij vraagt wel of ik het accepteer want het is nu eenmaal zo.ik kan zijn gevoel niet veranderen dat weet ik.hij weet zelf ook niet waarom hij dat gevoel niet meer heeft.wel het gevoel dat die van me houd maar als vriendin op een andere manier zeg maar.
ik hou nog van hem als vanaf de eerste dag.hij weet ook wat ik allemaal voel en dat ik het ontzettend moeilijk mee heb.
maar er veranderd niks en alles blijft het zelfde.
hij zoekt nu een huisje of kamer maar dat is niet makkelijk zolang is die nog steeds hier bij ons.
maar straks is het zover en val ik dan in een gat?
ik wil hem graag knuffelen dat is goed,we geven elkaar gewoon een kus op de mond dat is goed,we houden elkaar vast in bed en kriebelen elkaar ook dat kan allemaal maar is de kans dan er niet dat het moeilijker blijft?
maar ik kan het gewoon niet aan en wil zo graag dat hij zich weer thuis voelt en welkom en dat die weet dat ik ook buiten ons om een eigen leven wil opbouwen want dat heb ik toen niet meer gedaan,ik wil hem niet meer claimen zo voelde hij dat.
de dingen die we beide hebben meegemaakt uit ons verleden en vorige relatie heeft ondanks het knokken ons de das om gedaan en mijn man wil dat niet meer hij kan niet meer hij is het zat.
hij wil op vriendschappelijke voet met ons verder ook dat vind ik wel fijn want ik ben hem niet kwijt alleen de liefde is anders geworden volgens hem en hij weet niet en gaat het me ook niet garanderen en beloven of dat ooit weer terug komt wist ik het maar had ik maar die zekerheid.
had ik maar geluisterd,had ik het maar gezien maanden geleden had het me ogen maar geopend dan hadden we niet zo gezeten.ik kan mezelf wel voor me kop slaan en ik kan er niks aan veranderen die kans is er niet denk ik aanwezig.wat moet ik doen hem laten gaan en loslaten?
kan het dan ooit weer goed komen,groeien we weer naar elkaar toe?
gaat hij het straks ook missen?
wie weet het wie kan mij helpen?
radeloos