Lieve allemaal.
Gisteren 2 uur was het ik was nog steeds met hem aan het wats-appe.
Hij zegt ik mis je en zou je het liefste willen knuffelen.
Ik zeg waarom doe je dan zo moeilijk ik jou ook.
Ja maar ik wil je geen pijn doen ik wil dat je iemand vind die helemaal voor je kan gaan.
Ik wil niemand anders alleen jou (zeg ik).
ik zou een moord doen om je te kunnen knuffelen al is het 5 minuten (zeg ik)
Hij zo ja ik ook.
Ik zeg: ik ga nu douche en als ik er onderuit kom kan ik naar jou toe komen want heb niks te doen de rest van de dag (hij woont in Rotterdam ik in Den Bosch).
Hij zo ik laat de keus aan jou.
Ik was binnen een half uur gedoucht had oppas voor mijn hond geregeld en zat in de trein.(heb geen auto)
Dus ik zenuwachtig als ik was kwam na 2 uur aan.
Hij stond met niet op te wachten maar kreeg een bericht dat ik naar zijn huis kon lopen.
3 minuten maar toch geen goed begin.
Dus ik kwam daar aan was half 5 hij zij hoi en ik gaf een knuffel.
Hij knuffelde wel terug maar hij was wat afstandelijk.
Uiteindelijk na gegeten te hebben sneed ik toch maar het onderwerp aan met angst in mijn buik.
Zoals ik al dacht bindingsangst.
Hij heeft na zijn ex nooit een andere relatie kunnen hebben het ging allemaal fout (ex is overleden)
Dus het lag niet aan mij maar hij kon nog geen relatie aangaan.
Maar hij wilde heel graag vrienden blijven want hij wilde mij niet kwijt.
Dikke tranen van mij uit natuurlijk (ik weet klinkt afgezaagd enz maar denk dat de meeste van jullie dat ook weleens hebben gehad) na een hele hoop gesnotter en geknuffel konden we weer verder.
Ik zo we hebben 3 opties.
1 we gaan uit elkaar we spreken elkaar nooit meer en gaan verder met ons leven.
2 Of we gaan verder waar we gebleven waren en proberen iets op te bouwen.
3 Of we gaan als vrienden uit elkaar.
optie 2 was voor hem geen optie omdat hij dacht dat het dan weer mis zou gaan (zat meer in zijn hoofd dacht ik)
Optie 3 was voor mij geen optie omdat ik zeker weet dat we dan bij 2 aankwamen en ik niet verder kon met mijn leven zonder hoop te hebben dat het goed kwam.
Dus zei ik blijft optie 1 over.
Tranen rolde over zijn ogen (dus ik hem troosten)
Ik wil je niet kwijt zij hij.
Ik jou ook niet maar jij heb er problemen mee dus jij zal een keuze moeten maken.
Nog meer tranen.
Ik verloor alle hoop en was al mijn reis naar huis aan het plannen.
Toen zij hij wil je een ding voor me doen.
Ik kies optie 2 als je als het echt niet werkt belooft dat we vrienden blijven.
Tuurlijk gast zei ik en nog meer geknuffel en gekus.
Uiteindelijk ben ik blijven slapen.
Hopelijk gaat het komende tijd goed want ik ben nog steeds bang voor het ergste.