Toch klein gekregen

afbeelding van en nu

Sinds begin juni is de (3,4 jaar) relatie uit en kan er niet mee omgaan. Nu 3 maanden later nog steeds niet. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, heb zo'n verdriet en kan alleen maar huilen. Ik ga regelmatig op stap of sporten dus probeer wel om er op uit te gaan maar als mensen aan me vragen hoe het gaat krijgen ze weer tranen te zien en wil ik naar huis. Ik heb het idee dat mensen om me heen niet begrijpen hoe ik me voel en krijg soms de indruk dat ze het beu raken... Ik moet mijn verhaal toch kwijt... Al maanden lig ik wakker of slaap ik helemaal niet zon leeg gevoel van binnen. Paar keer bij de dokter geweest om hulp te vragen en daar heb ik nu een verwijs brief voor .... Hoop dat zij mij handvaten kunnen geven om de leuke kant van het leven weer te laten zien. Ook slaaptabletten gehad om bij te tanken waar ik veel aan heb.
Hij heeft al een aantal weken een ander wat zon pijn doet. Iedere dag blijf ik hopen dat hij voor de deur staat of me belt of maar iets laat horen maar hoor niks....... Hoe kan hij nou gewoon verder gaan met zijn leven.... Ik snap het niet......
Kom ik hier ooit nog uit en hoe lang gaat dit nog duren zijn de vragen die steeds in mij op komen. Kan ik nog gelukkig en zo vertrouwd raken met iemand anders als ik met hem ben geweest ?? Wat had ik anders kunnen doen en was ik dan zon heks, ben ik zo slecht voor hem geweest? Waarom gaat hij wel met haar verder en niet met mij? Allemaal vragen vragen vragen.....
Wilde dat iemand die kon beantwoorden. Hem bellen of smsen durf ik niet en wil ik niet bang voor een botte reactie of iets dergelijks, bang om te horen dat hij nogmaals laat weten dat het klaar is.
Achteraf krijg ik van mensen te horen dat we niet bij elkaar passen maar waarom zie ik dat dan niet? Ik ben altijd iemand geweest die alsmaar doorging altijd kon lachen en geen problemen kende, degene waarvan mensen wisten als ik ergens was maar nu hebben ze me toch klein gekregen niemand snapt me en ook ikzelf niet niemand kent me zo en ik wil zo helemaal niet zijn maar kan het niet anders opbrengen... Doet zon pijn!!

afbeelding van Jelle

@en nu

De ldvd heeft je echt op je knieen gekregen... Dit is een periode tussen twee mooie periodes in je leven. Het ene ligt achter je, de ander ligt voor je. Wanneer die komt, weet je niet. Maar hij komt echt wel. Ik vind trouwens dat je goed bezig bent. Laat je niet ontmoedigen door je emotionele momenten, en geniet van de goeie momenten, juist nu ze zo schaars zijn.

Jelle

afbeelding van Letje

Ken het

Hoi, toen ik je verhaal las heb ik vaak zitten knikken, ook ik zit met deze gevoelens.
Pijn, verdriet maar ook onmacht en oneerlijk flitsen vaak door mijn hoofd.
Je bent bezig met rouw verwerking net als ik. Ik zou willen dat hij op zijn knieen voor de deur zou zitten en zooo graag terug zou willen naar mij en de kinderen.
Helaas werkt dat niet zo en eigenlijk weten wij dat wel en toch blijft er ergens in je achterhoofd die hoop...
Het enige wat wij moeten doen is LOSLATEN die hoop en doorgaan met ons leven.
Makkelijk gezegd dat weet ik maar heel moeilijk om te doen, ook ik ben nog niet zover maar ik weet dat dit echt gaat komen al kan er een lange tijd overheen gaan.
Hou je taai en probeer de leuke dingen in het leven te zien (ook niet altijd makkelijk)
Groetjes Letje

afbeelding van Jelle

Makkelijk gezegd

Loslaten en doorgaan met ons leven. Dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan, maar wel nodig want terwijl jij in je rouw zit, draait de wereld nog steeds door.

Jelle

afbeelding van Letje

Jelle heeft gelijk en soms

Jelle heeft gelijk en soms is dat zo raar... Ik zit hier met mijn pijn en angst en ondertussen gaan er nu mensen trouwen/feesten, er zijn geboortes en alles gaat echt gewoon door.
Maar zoals deze week lijkt de tijd wel stil te staan voor mij, er komt geen eind aan de dagen en dat moet veranderen.