De winter is voor me een sombere tijd geweest,
het einde van mijn relatie is me toch echt wel een zware klap geweest.

We zijn ondertussen toe aan de zomer, en hoewel het betere weer uitblijft,
had ik gehoopt dat deze tijd van het jaar me goed zou doen, maar er is wel wat dat ik uit het oog verloren was...

Heel veel van mijn vrienden en maten zijn op de leeftijd gekomen dat ze in het huwelijksbootje stappen en aan kinderen beginnen.. en laat de zomer nu ook uitgerekend de tijd zijn dat deze plannen in daden worden omgezet...

En dit doet het gemis alleen maar toenemen.
Ik moet wel zeggen dat er dagen tussen zitten dat ik het wel een beetje langs me neer kan leggen,
maar er zitten er na 10 maanden nog altijd tussen zoals vandaag, dat de moed me echt wel in de schoenen zakt.

Ik zie werkelijk niet in hoe ik hetzelfde gevoel nog ooit kan terugvinden al was het maar omdat ik eerst en vooral niet weet hoe ik me over dit verlies heen moet zetten.

De klok terugdraaien kan natuurlijk niet en veel goed zou het ook niet doen.
Verder doen op het punt waar we geëindigd zijn heeft geen zin, maar ik zou zo graag een nieuwe start nemen. Wetend wat ik nu weet, ik denk niet dat ik nog ooit dezelfde fouten zou maken.

Je kan dit natuurlijk meenemen naar je volgende relatie, maar dat blok ik heel de tijd af...
Iemand op een sokkel plaatsen is niet gezond, maar wat als je aan alles in je lijf weet, dat je "the one" uit je leven weggedreven hebt.

Niet bewust natuurlijk maar toch.
Ik kan het echt maar niet vatten waarom ik dit toch zo verkl**t heb.

Veel steek houdt het misschien niet, maar het moest er even uit.
Grtz Why