Tijd brengt raad?

afbeelding van PB_S

Een korte relatie met sterke gevoelens van mijn kant is kort geleden afgesprongen. Ik denk persoonlijk niet dat de lengte van een relatie afhangt van meer of minder pijn bij het einde maar de intensiteit. Jezelf kunnen zijn, het gevoel hebben dat het "klikt" maar helaas niet voor de ander omdat hij nog met iemand anders in zijn hoofd zit en hij bij mij net niet dat ietsje meer voelt... Hij zei dat hij het gevoel had dat hij mij bedroog als hij bij mij zou blijven en tegelijkertijd aan die andere vrouw denkt. Hij is eerlijk, daarin kan ik hem niets verwijten.

Het heeft nog even een staartje gehad. Hij bleef af en toe nog slapen en ik - how stupid can you be - had nog hoop dat het terug goed ging komen. Daarbij waren dan verwarrende signalen van zijn kant. Hij wilde een weekend samen iets doen, schreef me mailtjes over hoe goed hij zich voelde bij mij, had een beetje moeite met een date die ik had... maar als ik er concreet over doorvraagde wou hij toch alleen maar vriendschap.

Vond ik weer moeilijk, zei hem dat ik die dubbele boodschappen op dit moment niet aankan. Het zuigt al mijn energie weg, die nu sowiso al op een laag pitje staat en het ondermijnt ook mijn zelfvertrouwen. Vragen als: waarom ben ik niet dat ietsje meer? wat is er mis met mij? Ben ik niet interessant genoeg? Niet aantrekkelijk genoeg? Pff...

Compleet "no contact" vind ik moeilijk omdat ik er zo goed mee kan praten en we ook veel plezier hebben samen. Dus af en toe chatten we met elkaar of gaan we samen iets eten om bij te kletsen.We slapen niet meer samen. Ik mis het maar ik weet dat het beter is zo. Hoofd versus hart...

Omdat hij mij nu als een vriendin beschouwt vertelt hij ook vrijuit over zijn ex die hij niet kan vergeten. Ik luister, geef raad, terwijl ik zelf de breuk met hem nog niet verteerd heb... Is dat typisch? Is dat het moeder Teresa syndroom?

Het is cliché - en sorry voor de mannen hier op dit forum - maar ik blijf het ongelooflijk vinden dat mannen zomaar kunnen vrijen zonder gevoelens voor een vrouw, of toch alleszins kunnen vrijen met een vrouw en 's anderdaags al een ander aan de haak willen slaan terwijl het voor vrouwen toch anders ligt op gevoelsmatig vlak.
Of is dat iedereen over dezelfde kam scheren?

Tijd brengt raad, zeggen ze en ik hoop door de tijd dat ik de kracht vind om gewoon vrienden te blijven en geen gevoelens meer te koesteren.

Nu is er alleen een wrang gevoel, het weten maar nog niet accepteren, ...

Sterkte aan iedereen hier, hoe je proces ook verloopt, neem de tijd die je nodig hebt!

afbeelding van GooischeR

Vrienden blijven

PB_S schreef:

ik hoop door de tijd dat ik de kracht vind om gewoon vrienden te blijven en geen gevoelens meer te koesteren.!

Ja, dat wilde mijn kersverse ex ook altijd, vrienden blijven met zijn exen.
Gek werd ik er van, moet je je voorstellen dat ik bij hem thuis, terwijl hij al 11 jaar gescheiden was, gezellig op een van de feestdagen tussen zijn ex en hem inzat, tesamen met alle kinderen van hun en de aanhang? Kun je je misschien wel voorstellen dat je je dan het vijfde wiel aan de wagen voelt. Knipoog

Het was nog niet eens uit met ons of meneer zat met een van de kerstdagen ook weer bij hem thuis, aan de dis, naast zijn ex-vrouw. Gezellig hoor! Ik vind dat niet normaal, maar voor zijn kinderen moet het echt geweldig zijn dat pappie en mammie er altijd zullen zijn voor ze. Dat ze zelfs voorheen gezellig een weekendje weg gingen. Ze zijn al bijna 25 en 24 jaar oud.

Dan was ernog iemand uit zijn woonbuurt die ook een ex is, die graag nog troost bij hem kwam halen (wat uitmondde in het smeken om een financiële bijdrage). Die ex die hij de mooiste vrouw vindt waar hij ooit iets mee heeft gehad (terwijl ik na flink graven op internet de foto eindelijk ontdekte en keihard begon te lachen, in mijn hoofd was ze inmiddels een onverslaanbaar sekssymbool geworden, die strings droeg, want dat vindt hij sexy, maar ik haat strings, dusss draag die niet)...maar ja, zij was tien jaar jonger dan hij en hij was er zo trots op...alleen durf ik moeiteloos de competitie met haar aan en waarom al die details over zijn exen??? Vooral over DIE ex.

Dan de ex waarvan ik niet eens wist dat zij een ex was, laat staan dat ie een relatie met haar had toen wij elkaar ontmoetten. Want dat had hij maar even verzwegen. Hij wist dat ik hem nooit zou willen hebben o, als ik wist dat hij gebonden was!! Die hij afgelopenzomer op haar verjaardag smste, waardoor ze weer contact kregen en hij (de man die zo graag vriendelijk wil zijn voor alle exen) met haar is gaan afspreken. Alleen was zij niet enkel een platonische vriendin, maar dat wist ik toen nog niet. Dus toen zij samen gingen wandelen, vermoedde ik nog weinig.

Wat ik toen nog niet wist, was dat hij niet enkel vriendschappelijk warm met haar omging. Warm, zeg maar meer HEET dus!! En me onlangs tweemaal heeft bedrogen met haar.

Wat ik hiermee wil zeggen: kijk dus uit dat je niet een van zijn exen bent met wie hij lijntjes openhoudt, zoals mijn kersverse ex-vriend ook altijd heeft gedaan.

Behalve...met mij! Want ik voel me echt te goed hiervoor. Heb heel veel meegemaakt en verdom het om me door hem te laten gebruiken. Neen, dan belt of smst of mailt ie maar een van de andere exen. Hij heeft veel kortstondige affaires gehad en vroeger zijn vrouw ook al bedrogen, dus zijn woonplaats zit vol optionele functiomaliteit (om het zo maar eens te stellen)

Ik hoop dat jij je daar ook te goed voor zult voelen meis.
Beter banden breken, waarom zou jij zijn steun en toeverlaat willen zijn als hij verder niks met je wil.
Ik voel me verdrietig en kwaad door wat ik heb meegemaakt.
Maar ik pas er voor om 'vriendjes' met hem te willen blijven.
Echte vrienden heb ik namelijk zat.
En die doen mij nooit aan wat hij mij heeft aangedaan.

Sterkte!!!! X van GooischeR