Vandaag was het jaarlijkse fietstocht, damn ik wou er zo graag bijzijn. Net als vorig jaar, wat was het heerlijk! Hij was zo verliefd op me en liet dat gewoon constant zien, hij vroeg me altijd of ik het wel leuk vond, of het nog ging, kwam me lekker knuffelen. Ik mis hem zo erg.

En vandaag door die k*tfietstocht denk ik er NOG meer aan dan anders. Ik had trouwens graag mijn gedachten even verzet, want normaal gezien zou ik met m'n beste vriendin is een namiddagje weggaan maar die is bij d'r vriend. Natuurlijk, ik kan het haar helemaal niet kwalijk nemen. Maar het is zo moeilijk vandaag. Ik wou gewoon dat ik bij hem was, daar op die fietstocht...

Als ik aan vorig jaar denk, denk ik aan zo veel goeie dingen, zo veel geluk, maar dit doet nu zo veel pijn...

Waarom is ie hier nou niet bij me?