Een jaar voorbij
Veel geleerd, veel geleden, alle verdriet op een hoop, proberen een plaats te geven..
Op een goede dag dacht ik het te kunnen dragen, dacht ik mijn stukje te kunnen plaatsen in mijn goede herinneringenplekje.

Maar na een poosje blijkt dan dat het onuitwisbaar pijn blijft doen, ik blijf haar missen, de leegte blijft als een kloof in de nieuwe relatie bestaan.

Bij alles wat ik doe, voel, beleef, blijft de wond prikkelbaar.
Beseffende dat dit niet meer overgaat word ik moedeloos, wanhopig, de strijd die ik dacht gewonnen te hebben laait weer op.

Het schip der liefde is gestrand, en kan blijkbaar niet meer worden losgetrokken, het zal geteisterd blijven worden door de golven van verdriet en weggenomen liefde, tot er uiteindelijk niets meer overblijft dan een wrak dat doelloos op het strand ligt.

En dat wrak zal ik zijn…..
It’s a pity life is full of pain and sorrow, and if that’s all there is, why are we alive?

wfl