Lieve mede-ldvders,

Jullie hebben vast wel gehoord van het gezegde 'Prijs de dag niet voor het avond is'. De betekenis hiervan is allesbehalve optimistisch, daarom draai ik hem voor 'vandaag' eens om.

'Tel je verliezen niet voor je in bed stapt!'

Met die woorden in gedachten volgt nu mijn verslag van de dag.

Hoewel ik 'gisteren' (alle afspraken rond 'gisteren', 'vandaag' en 'morgen' zijn relatief te benaderen binnen mijn blogs ) redelijk op tijd, wederom relatief hahaha zie vorige blog eeehhhhhh 'Man, maak toch 's normaal je zin af!'
Let's try that again
Hoewel ik gisteren redelijk op tijd ging slapen werd ik alsnog pas tegen 12:00 wakker en direct voelde ik dat ik niet lekker in mijn vel zat. Gelukkig raakte ik via de FB aan de chat met een vriendin, hetgeen een eerste straaltje zonlicht op mij deed vallen en mij daarna ook een kleine boost gaf om naar beneden af te dalen .
Daar aangekomen heb ik eerst de computer en geluidsinstallatie aangezet, de ldvd bezocht, mailtjes beantwoord, telefoon en sms genegeerd, een in mijn ogen nutteloze afspraak afgezegd, om vervolgens mijn stoute schoenen aan te doen en mezelf naar buiten toe te schoppen. Ik had namelijk alleen nog maar groen brood in huis, en ook de kaas en ham zag er niet echt appetijtelijk meer uit... Aldus kocht ik bij de AH vers brood, luxe Leerdammer Kaas, ovengebakken ham, Nutella, vers appel/peren-sap, een Thaise wokschotel, extra kipblokjes en groene curry saus, want je moet op zo'n dag jezelf wel een beetje verwennen aangezien niemand anders dat voor je doet

Toen brak een moment aan waar ik deels trots op kan zijn, maar waardoor ik tevens in een verkeerde bui geraakte. Ik besloot op de terugweg naar huis om een stapeltje kerstkaarten te kopen, inclusief kerstzegels, onder het mom van 'Als ik ze nu niet haal komt het er niet meer van dit jaar'. Je raadt het al, ik heb o.a. een kaart klaarliggen voor mijn ex.
Een kaart die ik niet rechtstreeks aan haar kan sturen omdat ik haar nieuwe adres niet heb...
Een kaart die ik nu 'morgen' aan mijn beste vriend en zijn vrouw ga meegeven voor Eerste Kerstdag....
Een kaart die een einde zou maken aan mijn Nocontact reeks van bijna 3 maanden...
Een kaart die haar zou laten weten dat ik nog steeds van haar houd, ook al kan ze er waarschijnlijk niets mee...
Een kaart die zou schreeuwen om aandacht...
Een kaart waarmee ik mezelf en m'n eigen waarden wederom zou wegcijferen in naam van de liefde of vriendschap...
Een kaart die zou smeken om een lieve reactie i.p.v. die laatste boze en kwetsende mail...
Een kaart waar ik nu al gek van word...

na de brunch van 4 boterhammen stopte het eten dan ook tijdelijk, alle trek was als sneeuw voor de zon verdwenen. Ondanks deze terugval heb ik wel enkele partijen van 'When a child is born' ingespeeld/ingezongen voor één van mijn koren, maar enig gevoel van trots en blijheid was er niet te vinden.
Met moeite sleepte ik mij rond zessen richting station voor een generale repetitie in Amsterdam. & alsof diezelfde vriendin van vanmorgen dit, helderziend als ze soms kan zijn , doorhad begon zij een gesprek over de chat waardoor de reis ineens een stuk aangenamer werd. Een andere vriendin kwam er ook nog door over de whatsapp, beiden ben ik dan ook zeer dankbaar voor hun timing
Het zingen zelf begon matig maar ontwikkelde zich naarmate de repetitie vorderde steeds fijner, een terugkerend patroon van de laatste tijd. In de pauze had ik afleiding van de kop thee met koek en alweer de whatsapp, dit keer die ene vriendin van eerder en mijn beste vriendin. Het laatste uur vloog voorbij en voor ik het wist zat ik opnieuw in de trein, maar deze keer in gezelschap van 2 vrouwelijke collega's. Ik begon tegen het einde van mijn reis in slaap te vallen, gepaard met een soort pessimisme. Over de App had ik het met die ene vriendin over mijn kerstkaartendilemma en zij kwam met een aantal pijnlijke doch rake opmerkingen...
Eenmaal thuis zag ik als een berg op tegen wat nog eigenlijk allemaal moest gebeuren, maar op de een of andere manier had ik plots nieuwe energie en ben ik een was gaan draaien, ben ik gaan voorspoelen, heb ik het opgespaarde vuilnis van 3 weken buitengezet en heb ik alsnog die wokschotel van 4 alinea's terug gemaakt en gegeten, plus de was een uurtje geleden opgehangen. Weliswaar een absurd tijdstip, maar deze handelingen gaven me eindelijk een gevoel van 'Yes, goed bezig!', dus ik kan ermee leven dat ik vannacht weinig bed zie

& zo komen we aan het einde van dit verhaal. Om 04:20 zegt de dromer:

Truste wereld