Start › Blogs › Gast's blog

The day after

afbeelding van Gast
Zon, 26/06/2011 - 09:35 — Gast (of verwijderd)

Oef... Jaja ik ben wakker! Maar bij het openen van mijn ogen kwam direct de gedachte weer boven van wat er gister allemaal gebeurd is. Kan nog steeds niet geloven dat ik de hoofdrol speel in een slechte film, wat zo voelt het. Kan niet geloven dat hij die ik altijd lief had, mij op deze manier heeft toegeschreeuwd en heeft bedreigt mijn leven af te nemen. Ik ben er dan ook zeer van ontdaan.
Hij die mij altijd lieve woordjes influisterde, bedreigt mij nu. Ja zo simpel is het nu gewoon. Ik verdriet verwerken van mijn gebroken hart is al moeilijk genoeg, en nu ook nog op deze manier het te hebben afgesloten doet mij extra pijn. Zo heb ik het niet gewild. Toen ik begon over de roddels die erover hem werden verteld en ik daar mijn vraagtekens bij heb ging hij compleet door het lint.
Zou hij ooit nog zijn excuus aanbieden van hetgeen wat hij gedaan heeft? Zou hij ooit nog denken aan alle liefde die er was tussen ons?

Zon, 26/06/2011 - 09:57 — mrbean
afbeelding van mrbean

mrbean @Onwerkelijk29

Het is vaak ongelooflijk hoe mensen kunnen zijn, of worden, een mens is nooit eenduidig, heeft meerdere kanten, we denken de medemens en zichzelf vaak te kennen. Je identiteit wordt mede bepaald door de keuzes die je maakt, voornamelijk in moeilijke situaties.
Hij laat zich nu wel kennen, waarschijnlijk voelt hij zich enorm bedreigd waardoor hij zo reageert. Zonder rekening te houden met jou en jouw gevoelens. Maar mensen maken vaak keuzes waar ze achteraf niet helemaal blij mee zijn, maar verblind door angst en woede gebeuren zulke dingen nu eenmaal. Mensen zijn geneigd te vluchten voor de pijn, voor zichzelf, vluchten naar kortstondige pleziertjes, verslavingen, en woede is eenmaal een beschermingsmechanisme omdat hij zich bedreigd of gekwetst voelt. Sommigen hebben er spijt van en gaan excuses aanbieden, anderen zijn koppig tot aan hun dood en zullen nooit toegeven of excuses aanbieden (mijn ex bijvoorbeeld). Maar van binnen zijn zij er wel degelijk mee bezig, niemand op deze wereld ontkomt aan de innerlijke waarheid van de ziel. Het achterhaalt hen toch wel, de een vlucht daarvoor, uit angst voor pijn, maar de ander omarmt het. Het is voor iedereen een eigen leerproces, ieder op deze wereld heeft een eigen leerweg te gaan, hij is daar zelf verantwoordelijk voor, zoals jij voor jouw eigen leerproces.
Wees er bewust van dat je op een gegeven moment moet leren niet meer voor hem te denken, maar meer te focussen op jouw eigen verwerking, dan pas ga je echt vooruit en zul je van binnen groeien. Om er uiteindelijk sterker en wijzer hieruit te komen.

Wens je veel sterkte en wijsheid!

Mr Bean

Zon, 26/06/2011 - 10:09 — Onwerkelijk29 (of verwijderd)
afbeelding van Onwerkelijk29

@Mr Bean

Hoi

Bedankt voor je reactie. Tja, het kan raar lopen op één dag! Ben er nog behoorlijk van ontdaan. Ik wil wel vooruit kunnen kijken, in plaats van achterom, maar het is nog heel vers allemaal en daarom ook moeilijk.
Ik denk dat hij zich inderdaad bedreigt heeft gevoeld doordat ik zo vaak belde om maar te weten te komen wat zich afgespeeld heeft. Hij wil duidelijk gewoon zaken voor zichzelf houden. Misschien is hij bang mij te kwetsen met de waarheid. Misschien spreekt hij wel gewoon de waarheid, en voelde hij zich bedreigd door de vele roddels die er rondgaan. Ik zal er in ieder geval nooit meer achter komen, en zal mij moeten focussen op de toekomst. Ik ben mezelf kwijtgeraakt afgelopen weken, en heb daarom ook even hulp ingeschakeld om mezelf weer op de rit te krijgen. Het is even te veel van het goede geweest. Ik vind het wel eng, het is toch een soort van drempel, maar ik ga het wel doen. Het kan nooit slecht uitpakken!
Thanks voor je adviezen!

Liefs!

Zon, 26/06/2011 - 13:57 — Kiewie (of verwijderd)
afbeelding van Kiewie

@Onwerkelijk

Ik vind dit echt een verschrikkelijke situatie... Dat mensen zo hard kunnen veranderen. Hij stelt zich wel enorm hard op naar jou toe. Ook al voelt hij zich misschien bedreigd of wil hij jou niet kwetsen... het eerste geldt allesbehalve als een excuus en het tweede... tja, dan zou hij uiteindelijk toch ook moeten kunnen ruimte laten voor jouw verhaal. Maar misschien wil hij het gewoon achter zich hebben. Misschien wil hij het nu gewoon kunnen afsluiten, zonder nog meer met de neus op de feiten gedrukt te worden dat hij jou gekwetst heeft... Wat er van de roddels waar is, zal je waarschijnlijk nooit weten, roddels blijven roddels. Ik vind het niet correct dat hij meteen zo defensief reageerde wanneer je hem hierover aansprak - toegegeven dat hij daarvoor wel vroeg om geen contact meer te hebben.

Het is een ingewikkelde situatie en wellicht niet zo eenduidig als ik mij probeer voor te stellen. Ikzelf ben dankbaar dat mijn ex er nog steeds voor mij staat en mij er nog steeds wil doorhelpen. Ik ben dankbaar dat hij dezelfde persoon gebleven is - ondanks het feit dat hij aanvankelijk ook dacht dat de hardere aanpak 'beter' zou werken.
Maar voor sommige is het waarschijnlijk beter om op een harde manier te horen krijgen waar het op staat. Voor sommige is het misschien ook beter om te zien dat de persoon waar ze mee samen waren volledig anders is. Op die manier wil je waarschijnlijk ook niet meer terug bij die ene persoon. Voor mij persoonlijk zou het alles erger maken... Maar ik weet niet hoe jij hier tegenover staat.
Het positieve dat hier uit komt, is dat je nu niet anders kan dan verwerken... weliswaar zonder duidelijke antwoorden op de roddels. Maar dan zou ik zeggen dat je moet geloven wat je wil geloven, wat het voor jou gemakkelijker maakt en wat je binnen in je voelt dat de waarheid is.

Vreemde reactie, maar ik hoop dat het wat overkomt!

Veel sterkte alleszins in deze situatie.

Zon, 26/06/2011 - 20:36 — Onwerkelijk29 (of verwijderd)
afbeelding van Onwerkelijk29

@kiewie

Hoi

Tja, mijn ex en ik hadden ook afgesproken dat hij pas los zou laten als ik mijn leven weer op poten zou hebben en hem los kon laten. Tot die tijd zou hij op de achtergrond blijven voor vragen of af en toe nog eens ontmoeten, en dat zouden we rustig afbouwen. Hij zei nog "ik help jou er door heen, ik laat pas los als je zonder mij kan" Helaas is daar nooit iets van terecht gekomen. Waren slechts woorden. Ja, ik vertrouwde op deze woorden, we zouden dit samen doen. Maar blijkbaar kan hij het opeens niet meer, en ziet hij mij als de oorzaak van zijn problemen nu. Maar ik ben slechts degene die alleen gelaten is, hoe kan ik nou de oorzaak zijn! Als ik hem die vraag stel, weet hij geen antwoord te geven, en schreeuwt erover heen. Hij wil ineens heel snel van mij af, en ik ben bang dat zijn ex vriendin daar een rol in speelt. Ik kan me anders niet voorstellen waarom hij dit allemaal zo doet, terwijl we heel anders hadden afgesproken. Ik ben enorm geschrokken van zijn andere kant van de medaille. Nog steeds er van ontdaan. Het gekke is, hoe lelijk hij nu ook doet, niets kan het houden van stoppen.
Vandaag wel lekker bij mijn vader geweest, en heerlijk in de tuin gelegen. Even tot rust komen, en toch fijn dat er even mensen om me heen waren. Hier thuis is het zo enorm stil. Kan daar toch niet zo goed tegen. Hoe ervaar jij dat?
Bedankt voor je reactie!

Zon, 26/06/2011 - 21:54 — Kiewie (of verwijderd)
afbeelding van Kiewie

@Onwerkelijk

Mja, ik probeer ook zo weinig mogelijk alleen te zijn. Ik zoek het volk zelfs op - terwijl ik anders zo kon genieten van gewoon op mijzelf zijn. Ook al heb ik geen zin om uit te gaan, ik verplicht mijzelf er toe. Zelfs al word je maar 10 minuten afgeleid, het zijn toch weer 10 minuten! Het alleen zijn is echt dodelijk. Nu, dit neemt niet weg dat ik iedere dag toch nog mijn dipjes heb, of ik nu onder de mensen ben of niet. Maar dan voel je jezelf toch iets minder alleen. Toegegeven, zij kunnen je niet echt helpen, het enige wat kan helpen is je ex die zijn armen om jou slaat, maar dat gebeurt nooit meer. Op zoek naar een nieuwe ex dan maar - de eeuwige optimist.

Momenteel ben ik enorm gefrustreerd en kwaad op 'de wereld'. Waarom nemen ze mijn geluk immers af? Is er wel een reden voor? Misschien was hij niet zo gelukkig... maar dan zou hij er ook niet zo van af zien.

Toch vervelend als blijkt dat je ex twee gezichten heeft - waarvan je het ene nooit verwacht had. Ook vervelend als je niet op zijn woorden kan voortbouwen. Ook ik dacht dat dit zou gebeuren - in het weekend dat hij zo kortaf reageerde. Maar we hebben hierover gepraat en ik heb hem gezegd dat ik dit niet hebben kon, dat het alles voor mij nog moeilijker maakte. Momenteel neemt hij terug de telefoon op - als hij kan - en dan praten we enkele minuten. Let wel: ik bel heel zelden, enkel als ik er echt terug doorzit. Voor hem is het immers ook niet gemakkelijk.

Iedere situatie is verschillend. Personen zijn anders. Hopelijk komt het eerste gezicht wel terug naar boven bij je ex, na verloop van tijd. Zodat je alles toch nog mooi kan afronden en het een plaats kan geven.

Sterkte alleszins en probeer inderdaad zoveel mogelijk te genieten van de kleine dingen. Ook al is het een kleine glimlach, het is opnieuw een overwinning op de depressieve buien en de tranen. Iedere overwinning telt. We slaan er ons wel doorheen, dat moet wel!