Pfff, vervelend he. Dan gaat het eens goed, en dan moet je de volgende dag weer een paar stappen terug zetten. Heb ik ook lang gehad. Heel frustrerend, en het lijkt alsof je je nooit beter gaat voelen. Maar één ding moet je echt goed onthouden: zeker gaat dit ooit over!! Je moet het alleen wat tijd geven. Ik kan mij voorstellen dat het niet leuk is om niks van hem te horen, maar kan je niet proberen om die stille periodes te gebruiken om zelf weer een beetje tot rust te komen en alles eens op een rijtje te zetten? Je moet ook aan jezelf denken he... Veel sterkte, probeer misschien je gedachten eens te verzetten vanavond?

Ik begrijp hoe je je voelt. De ene dag voel ik mij ook sterkt en kan ik best om met de situatie, zie ik er zelfs de 'voordelen' van in... Maar de volgende dag (of een aantal uren later) besef ik weer hoeveel ik van hem houd en hoe graag ik de tijd wil terugdraaien. Het enige wat ik wil - het enige waar ik op hoop - is dat we elkaar terugvinden. Dat we terug verliefd worden - en dit ook toegeven - en terug bij elkaar komen.

Maar in mijn hoofd weet ik dat het hiervoor al te laat is. Hij zit in Spanje, ik zit hier... Verliefdheid wordt zo moeilijk. Toch blijft mijn hart maar hunkeren naar hem... Zo vervelend en moeilijk om door te komen.
Ik hoop dat het ooit overgaat, maar ergens wil ik niet dat het overgaat. Ik wil helemaal niet verliefd worden op iemand anders, ik wil helemaal niets beginnen met iemand anders, ik wil hém... Maar hij wil mij niet meer, toch niet op die manier.
Pijnlijk.
Frustrerend.

Moest iemand mij kunnen helpen, ik gaf hem alles wat ik had. Maar er is niemand.

Sterkte.
Hopen op een betere dag morgen.