Gisteren zou een heerlijke dag worden. twee trainingen met mijn nieuwe team in het vooruitzicht en de hele dag al zingend en fluitend door de stad genietend van het mooie weer. Op het moment dat ik weg wou gaan van de eerste training werd er een naam geroepen, ik kende hem vaag en keek om. Daar zat hij naast, mijn ex, vrolijk kletsend met zijn vrienden. Ik heb geen flauw idee of hij mij heeft gezien maar naar huis gefietst en vervolgens pissig geworden. Hoe heeft hij mij nou niet kunnen zien? Zou hij me negeren!? Zo groot is het daar allemaal niet!

'S avonds terug naar de vereniging voor training 2. Met de stille hoop dat hij er nog zou zijn. Ik wil met hem praten, alleen om te zien of dat nog kan/mag. Hij was er niet meer en ik werd verdrietig. Van de training weinig mee gekregen en thuis moeten uithuilen bij een vriendin.

Ik baal nu. dat ik gister mijn geweldige dag zo heb laten verpesten. Gisteren zou een stap verder moeten zijn, de eerste keer dat ik 2 goede dagen achter elkaar had sinds dat het is uitgegaan zo'n 2,5 week geleden. gvd, straks duurt dat achterlijke ldvd nog langer dan dat de relatie zelf heeft geduurd! Het voelt als een impasse...