Het ldvd is niet helemaal voorbij, maar stukken minder.
Ik heb het idee dat ik mijn verhaal heb verteld, en de vragen heb gesteld die ik kon stellen.
De reacties en verhalen van andere gebruikers hebben me erg geholpen.

Kent iemand dat gevoel?

Dan heb ik het niet alleen maar over het missen van iemand naast je op de bank, zijn geur, zijn stem, de kleine maniertjes zoals het naar achter doen van zijn haar. Maar ook het missen van emoties.

Soms is rouwen fijn, een teken voor jezelf dat je echt om iemand hebt gegeven. Of het nou iemand is die dood is gegaan of liefdesverdriet is, in mijn mening kan het allebei ongeveer evenveel zeer doen.

Ik mis die emoties. Ik ben niet echt verdrietig meer, maar ook nog niet helemaal blij. Nog niet mezelf.

Een praatje van niks
Hij was inderdaad op het weekend. De zaterdagmiddag. Gelukkig niet betrokken bij organisatie, maar als coach.
Ik ben naar hem toegelopen en gevraagd wie hij nu coachte, wanneer ed. Koetjes en kalfjes werk. Hij heeft geen interesse verder getoond in mij verder. Niks, geen vraag niks. Is hij echt zo'n egocentrische eikel?

Vanmiddag op weekend met de nieuwe vereniging. Een weekend wat heel leuk zou moeten worden, maar ben zo bang dat hij ook komt. Er hangt zo'n schaduw overheen op moment.
Straks gaat hij een beetje belangrijk gaan zitten doen tegen de andere eerste jaars. Hoe ga je met zo iets om!?
Ik moet het over me heen laten komen. En kijken wat er gebeurt. Ben alleen bang dat hij veel verder (lees er overheen) is en ik een beetje blijf hangen.

Gisteren zou een heerlijke dag worden. twee trainingen met mijn nieuwe team in het vooruitzicht en de hele dag al zingend en fluitend door de stad genietend van het mooie weer. Op het moment dat ik weg wou gaan van de eerste training werd er een naam geroepen, ik kende hem vaag en keek om. Daar zat hij naast, mijn ex, vrolijk kletsend met zijn vrienden. Ik heb geen flauw idee of hij mij heeft gezien maar naar huis gefietst en vervolgens pissig geworden. Hoe heeft hij mij nou niet kunnen zien? Zou hij me negeren!? Zo groot is het daar allemaal niet!

Niet meer op Skype, de chat en ik vraag niet bij gemeenschappelijke vrienden hoe het met hem gaat.

Op Facebook heb ik zijn feed uitgezet en geblokkeerd op de chat. Compleet weghalen kan ik niet. Verwijderen geeft mij het gevoel dat hij 'gewonnen' heeft. hoe raar dat ook klinkt.
Ik zie hem niet meer op mijn facebook. Moet ik hem er toch afhalen? hoe doen andere mensen dat met social media? Hoe ga je om met een ex, wanneer jij nog gevoelens hebt. terwijl hij waarschijnlijk allang verder is met zijn leven?

groetjes

Als Bioloog(-student) en als geintreseerde in neurologie ontkom je er eigenlijk niet aan. Je gaat antwoorden zoeken in het gene wat je kent en vertrouwt. De biologie en wetenschap. Hoewel dit ook een beetje ontnuchterend heeft gewerkt voor een romanticus als ik, geeft het tegelijkertijd ook rust.