Vandaag echt een terugval. Het stomme is dat er niet eens een aanleiding voor is...Voel me gewoon alleen...maar echt alleen. Het is nu al drie weken sinds ik een punt heb gezet achter iets wat nog niet eens een relatie was en voor mijn gevoel wel die richting uit ging maar voor hem niet. Ik ben het zo zat om alleen te zijn. Voordat deze frisse wind door mijn leven blies was ik 4 jaar alleen na een relatie van bijna 4 jaar. En nu weer alleen. Alle twijfels voel ik weer opborrelen; ben ik wel goed genoeg, wat is er mis met mij, misschien ben ik TE stabiel en TE zelfstandig...Ik weet het even niet meer. Ik heb echt veel om voor te gaan vind ik zelf. Die jonge, onzekere en onzelfstandige vrouw die ik destijds was is een schim van wat ik nu ben. Ik heb mezelf uit een put getrokken en ben er sterker door geworden. Maar vandaag voel ik me zwak en verlaten. Terwijl ik altijd de sterke ben...ook voor mijn omgeving en voor mezelf. Wat er ook is; ik bijt me er altijd door heen...Alleen vandaag dus ff niet...Hoop dat deze dag snel voorbij is...