het is tentamentijd, ofwel teveel tijd hebben om na te denken en mezelf zielig te vinden.
Ik word zo gek van mezelf. In plaats van me in mijn leerstof te storten, stort ik me op het kijken van foto's. Helemaal niet slim. Overal zien we er zo gelukkig uit. Ik wil zo graag weer zo gelukkig op een foto staan.
Waarom kan ik niet loslaten? waarom blijf ik na al die tijd hopen dat hij iets laat weten? Ik ben zo klaar met mezelf zielig te vinden. Ik laat mijn leven gewoon bepalen door hem grrr. Hij denkt waarschijnlijk niet eens meer aan mij.
Vannacht ook weer over hem gedroomd, ben er echt teveel mee bezig weer de laatste dagen ( wel te zien aan drie blogs in drie dagen ).
PFF wat ben ik blij als de tentamentijd weer voorbij is en ik mijn gedachten kan verzetten. Even een kleine terugval zullen we dit maar noemen :s
Wil zo graag contact met hem zoeken, MAAR ik doe het niet!!!