Altijd zeg ik, voorlopig geen jongens meer.. Maar toch sluipt het gevoel van samen zijn, samen slapen.
Dat wou ik graag weer. Ik had mij ingeschreven op een datingsite, al gauw kreeg ik een reactie van een leuke jongen.
Hij wou graag afspreken,maar dat zag ik nog niet echt zitten.Na een poos berichten gestuurd te hebben op whatsapp, gaf ik wel toe.
Toen ik in zijn auto stapte vond ik hem gelijk leuk, en keek wel uit naar onze date. We gingen ergens wat drinken.
Al gauw volgde de eerste zoen, urenlang zaten we in zijn auto.
Was in een klap verliefd, al gauw zagen we elkaar elke dag. Hij vroeg of ik zijn vriendin wou zijn, en ik stemde toe.
Nu ik terugkijk, was het veel te snel. Wat weet je nou van elkaar ?
Dat maakte voor mij niets uit, het voelde echt goed aan.

Hij gaf toe zonder een baan te zitten en dat hij druk bezig is met sollciteren. Ik merkte op dat hij geen CV had, en wou hem daarmee helpen.Hoe kan ik weten dat het een slecht begin zou zijn? Na week 1 begon hij heel erg te veranderen, hij kwam zijn afspraken niet meer na. Alle beloftes die hij had gemaakt was hij niet meer nagekomen, zoals mijn diplomering. Na een hele week teleurgesteld te zijn, had ik het uitgemaakt.

Al binnen een dag belde hij me op, hij wou erover praten. Ik vroeg aan hem wat hij nou eigelijk van mij wilt.
Hij zei dat hij van mij houdt en dat ik niet zo moet dwingen. Ik zei dat ik dat totaal niet merk aan zijn gedrag en dat ik vind dat hij schijt aan mij heeft. Dit vooral omdat hij zijn afspraken niet nakomt.Hij zei dat het allemaal goed komt, dat hij nu veel dingen aan zijn hoofd heeft en dat hij alles moet regelen.Hij wou dat ik hem de tijd zou gunnen om dat te regelen, en dat wij daarna weer vaak samen zullen zijn. Al gauw daarna vroeg hij mij om geld.
Ik weet niet waarom ik toestemde op dat moment, als ik hem toen maar twee weken kende. Heel dom van mij.
Hij zei dat hij het terug zou betalen, wanneer hij weer werkt. Ik ging vanuit dat het iets tijdelijks zou zijn.

Jammer genoeg de weken erna, kwam hij zijn afspraken weer na en liet mij weer zitten. We zagen elkaar alleen als het hem uitkwam. In tussentijd stelde hij mij voor aan zijn vrienden familie, ging daarom ook vanuit dat hij wel serieus met mij was. Ik vond het heel vreemd dat hij constant bleef drammen dat hij een kind met mij wou..terwijl hij al een kind heeft. Naar mijn idee vertelt hij een zielig verhaal wat er is gebeurd, en waardoor hij geen contact meer heeft.Omdat ik een maatschappelijke studie volg wou ik hem helpen om zijn kind te erkennen, zodat hij zijn kind weer kon zien. Later merkte ik steeds meer dat hij dat niet wou.

Als ik hem wou helpen met solliciteren naar een nieuwe baan, raakte hij geiriteerd . Hij vond dat ik altijd drie stappen verder ben en alles wil regelen. Ondertussen heb ik vaak naar mijn geld gevraagd, maar elke keer had hij een smoes of kwam hij niet opdagen. We zagen elkaar alleen als hij iets wou weten, of dat ik hem ergens mee moest helpen.
Ik werd zo boos dat alles om hem draaide, dat hij nooit vroeg hoe het mij gaat, of hij mij ergens mee kan helpen.
Op een gegeven moment wou hij dat ik een uitkering voor hem zou aanvragen. Ik legde hem uit dat hij niet in aanmerking komt voor een ww of wwb en waarom. Hij begon te schreeuwen en flink uit te vallen. Voelde me zo vernederd en zei tegen hem dat ik het niet waardeer dat hij zo tegen mij praat.
Schreeuwen terwijl ik hem help met alles. Ik zei dat hij mij niet waardeert, en dat hij me echt kwetst..
Het drong hem niet door, ik zei dat ik hem een klootzak vond en dat ik zijn spullen door de brievenbus gooi , zodat we elkaar niet meer hoeven te zien.

Een week later stond hij voor mijn deur, hij snapte niet dat ik hem blokeerde en niet opnam. Weet niet waarom ik hem toen weer terug nam. Ik hoopte dat hij lief voor me zou zijn , zoals het begin. Dat klinkt heel stom, want dit is het begin. We gingen nog niet eens 2 maanden met elkaar en zoveel drama.

Al gauw was hij weer oude, alleen contact opzoeken wanneer hij mij nodig heeft. Hij wilt niet vaak samen zijn omdat hij vind dat we dan teveel plakken.Alles draaide nog steeds om hem, waar ik hem mee kan helpen.
Twee dagen geleden stuurde ik hem een bericht dat ik hem wil vergeten, omdat hij een egoistische klootzak is en nog meer.Dat hij mij niet meer moet bellen en ook niet voor mijn deur moet komen staan.

Zijn spullen heb ik met de post meegestuurd vandaag.Het boeit hem niet dat hij mij zoveel kwetst.
Ik weet dat het mijn eigen schuld is, door dit allemaal toe te laten. Na het drie keer uitgemaakt te hebben is het duidelijki dat hij niet zal veranderen of wilt veranderen.

Ik zie in dat hij mij alleen gebruikte om zijn dingen te regelen. Voel me zo stom dat ik hem hielp met alles.
Wou dat zijn leven stabiel zou worden, zodat we samen leuk kunnen hebben. Ik heb gefaald , door niet af te haken in het begin toen het al slecht ging.

Hoe kon ik nou denken dat het beter zou worden. Mijn geld kan ik vergeten, heel stom achteraf van mij.. en naief
Ik hoopte gewoon als ik zoveel zou geven dat hij mij zou waarderen, maar dat heeft totaal anders uitgepakt.
Een week was hij een lieve jongen, daarna kwam hij zijn afspraken niet meer na en schreeuwde hij tegen mij als het niet ging , hoe hij het wou.

Voel me zo verloren dat ik mij weer heb ingelaten met een jongen, die totaal niet om mij geeft..