Vandaag heb ik mijn ex aan de lijn gehad, omdat hij het beloofd had en volgens mij zorgen begon te maken om mij, want we hadden erg emotioneel gesprek nadat het uit was gegaan en allebei moesten we hard huilen. Maar dit keer was het anders. We waren niet meer emotioneel. Hij vroeg hoe het met mij ging en wat ik allemaal had gedaan van het weekend en dit heb ik hem ook vrolijk verteld. Ik heb zelfs grappen lopen maken. We hebben een deal gemaakt met mijn spullen, en zal het ophalen over 3 maanden als ik terug ben in NL. En daarbij, heb ik hem verteld dat ik het heel jammer vond dat het zo moest gaan, maar zelf ben gaan inzien dat het toch op niks zou uitlopen en dat ik gewoon doorga, want moet toch mijn studie afmaken hier. Hij zei wel dat hij mij miste, maar zag eenmaal geen andere uitweg. Tja, ik begrijp hem wel ergens. Hij is geen slecht persoon, anders was het helemaal makkelijk geweest om dit te verwerken. Hij heeft nooit geleerd om te praten over zijn emoties door zijn achtergrond en hij denkt nog zelfs dat iemand anders hem beter zou aanvoelen. Aanvoelen is een, maar praten is twee. Hier ben ik hem toch gaan tegenspreken. Heb gezegd: sorry hoor, maar je weet dat je zelf gevoelens niet kan uiten, hoe had ik het anders moeten weten als er iets was? Nee, hij had gewoon naar mij toe moeten komen en erover moeten praten, en dan heb je gezonde relatie, anders niet.

Maar hij heeft gelijk, wij voelden elkaar niet aan en leefden langs elkaar heen en zo had ik ook niet lang vol kunnen houden. Hij is wat kouder van karakter en ik ben nou eenmaal warm en bovenal we begrepen elkaar niet. Was niet mijn schuld, was niet zijn schuld, hij is nou eenmaal zo. Mensen veranderen niet, is ook een keiharde feit hierbij. Ik heb er nu meer vrede mee nadat ik hem had gesproken en vond ook dat dit het beste was voor ons allebei. We zullen nog wel af en toe contact houden vriendschappelijk, maar meer ook niet en meer wil ik ook niet.

Ik heb ontzettend veel van dit relatie geleerd en zelfs meer over mezelf tegelijkertijd. Ik weet wat mijn fouten waren en ga hard aanwerken om dit te verbeteren puur voor mezelf. Wat ik ook geleerd heb, niet meer van zijn kant te bekijken hoe die zich gevoeld heeft en wat hij nu voelt. Nu denk ik alleen maar van mijn kant. Deze fout had ik bij mij vorige relatie ook al meegemaakt. Afvragen iedere keer: denkt hij nu aan me? Nee, het gaat om mij nu en zal het nooit meer van zijn kant iets bekijken!

Ik ben er nog niet, maar het begin is er... Bedankt voor het lezen van mijn verhaaltjes en zal zeker nog verhalen opzetten en blijf tegelijkertijd jullie verhalen lezen. Ook jullie steun heeft mij ontzettend geholpen!Bedankt!

Veel liefs