lieve iwillsurvive,

goh wij zijn precies tegelijkertijd op ons gelukkigst geweest, bij mij begon en was het grootste geluk ook deze zomer, en daarom voelde ik heel goed wat jij schrijft. dezelfde tijdsperiode enzo. los van dat was het voor mij ook de eerste keer dat ik ?ɬ©cht dacht dat dit het ging worden, en dat hij mij daar ook alle reden toe gaf, en zich zelf ook zo voelde. bij mij heeft het ook niet lang geduurd, alleen ging het bij mij uit voordat het ging slepen en we elkaar niet meer leuk vonden.

ik hoop dat dit niet verkeerd overkomt, maar hoe jij je verhaal schrijft zie ik de tegenstrijdige signalen niet. het lijkt juist alsof hij heel erg duidelijk tegen je is... en eigenlijk is dat voor je verwerkingsproces ook het beste. maar natuurlijk wil je dat nu niet zien want dat betekent accepteren dat hij niet meer bij je wil zijn, en dat doet pijn. maar dat accepteren geeft wel ruimte voor het verdriet dat je baalt dat het over is, en het maakt dat je verder kan.

het contact verbreken werkt heel goed, voor mij tenminste, maar dat kan voor iedereen anders zijn. ik lees hier zoveel verhalen van grote onrust en verdriet, juist omdat er wel contact is, je je steeds afvraagt wat hij met bepaalde dingen bedoelt, en je conclusies daarop gaat trekken. af en toe maakt het geen contact mij verdrietig omdat degene van wie ik elke dag alles wist nu zo ver van me weg voelt, terwijl het pas drie weken geleden is allemaal. dat hoort er ook bij. ik denk dat je er goed aan doet, maar dat is aan jou.

heel veel succes met het verdergaan! het komt goed. echt.

Lieve I will survive,

OK, nu begrijp ik dat een stuk beter. Ik voel me denk ik extra begaan met jou vanwege die zelfde tijdsperiode he, dat ik dat zo herken. Toen het bij mij uitging had ik ineens ook het gevoel dat ik wel alles kon bespreken. Ik ben zelf ook niet zo'n prater, maar heb dat bij hem een paar keer wel geprobeerd en er kwam niets uit. Hij stond niet dichtbij zijn gevoelens, of die van een ander. En in dat laatste gesprek werd dat bevestigd. Hij was niet koud, harteloos. Maar hij ?ɬ?s nou eenmaal zo, zegt ?ɬ?e. En ik weet ook zeker dat als ik hem nu zou bellen dat ik wil praten, dat hij nar me toen komt om te praten. Maar dan moet het wel helemaal vanuit mij komen, want hij heeft alles al gezegd, en ik heb dus ook eigenlijk geen vragen meer voor hem.

Dat zijn geen tegenstrijdige signalen denk ik, het klinkt alsof hij er een punt achter heeft gezet en dan dus nu juist wel over zijn gevoelens kan praten omdat het ver genoeg van hem af staat. Dat herken ik uit mezelf ook heel erg, een beetje op een andere manier. Want toen het eenmaal uit was, had ik niets meer te verliezen. Zou dat voor jouw ex ook zo kunnen zijn? Hij geeft om je, wil je helpen (wat een dooddoener vind ik dat altijd. hij moet ook radeloos en verdrietig zijn en hulp nodig hebben).

Eigenlijk is het heel vervelend wat je toen meegemaakt hebt, dat een ex je weer terugwilde, als dat betekent dat dat nu moeilijker voor je te geloven is of af te sluiten. Die kans is alleen wel heel klein dat dat nog een keer gebeurt. En je hebt bij dat vorige vriendje ook niet meer gehad dan dat hij dat tegen je zei, je hebt zeker niet de garantie dat als je toen nog gevoeld had wat je daarvoor voelde dat het dan wel weer goed was gegaan. Je weet niet of hij spijt had dat hij jou terugwilde, of dat hij gewoon verlangde naar jullie goede momenten samen en de slechte vergeten was. Hoe vaak komt het nou voor dat relaties die een breuk hebben gehad, uiteindelijk weer echt goedkomen?

Gek is dat he, hoe sommige mensen (ik zal niet zeggen per se mannen, want denk niet dat dat 100% geslachtsgebonden is) zo'n beslissing kunnen nemen, er afstand van kunnen nemen en gewoon door kunnen. Bijna niet te geloven...

Ik weet dat het tussen mij en ex niet goed gaat komen, 'gelukkig' is daar een hele concrete reden voor. Maar toch 'fantaseer' ik wel eens over dat hij bij me op de stoep staat en inziet dat hij zich vergist heeft. En dat hij in anderen niet vindt wat hij in mij vond. Hij denkt/geeft toe dat hij zelf een probleem heeft omdat het hem nooit lukt relaties te onderhouden uiteindelijk.

Dat geen zin hebben om als een zombie rond te lopen, dat herken ik ontzettend goed. Ik heb dat ook niet meer, ik kan ook weer lachen en leuke dingen doen. Maar ben wel aan deze site gekluisterd ongeveer, dat, en die vreselijk mismomenten, zullen nog wel een hele tijd blijven. En ook al word ik daar niet meer zo radeloos van en gaat het over, baal ik er wel van dat ik niet meer zo zorgeloos ben als ervoor. Inderdaad, voor ik hem ontmoette. Maar dat ga ik wel weer worden, en jij ook. Het klinkt ook alsof jij dit enorm goed aan het verwerken bent, dat merk ik aan dat je het fijn vond wat ik tegen je zei over dat ik de tegenstrijdige signalen niet zag. De realiteit kan je aan, je probeert er geen ander verhaal van te maken, jezelf voor de gek te houden. Ook erg goed dat je naar die andere stad bent gegaan. Heb ik ook gedaan na een week maar toen was ik eigenlijk t?ɬ© verdrietig nog om daar van te genieten.

Gek he naar mate je dit soort dingen vaker meemaakt, dat je gewoon leert dat dat het beste voor je is...