Hallo luitjes,sinds een maand of 3 de relatie definitief over,12 jaar samengeweest,huisje boompje beestje,was 7 jaar alleen en had het toen eigenlijk wel relaxt voor elkaar zogezegd.Toen kwam ik mijn ex tegen,was ook verlaten door haar ex man,en zat met 2 jonge kinderen in de bijstand,kids waren 8 en 10 jaar oud.
Kwam in hun leven en heb me in het begin terughoudend opgeteld ten opzichte van de kids,omdat die en vooral de jongen zijn vader nog steeds miste.
Het meisje uite het gemis weer op een andere manier.Veel mee afgezien,vooral in de tijd van haar pubertijd.Maar we hebben ons er doorheen geslagen.Ze zijn toen bij mij komen wonen,de kids vonden het eerst niks maar na verloop van tijd kwam daar verandering in,lekker in de stad alles dichtbij,en vrienden maken doen ze toch wel.
Nu zijn ze volwassen,ben opa geworden,heb een fantastische kleinzoon.
Maar wat me het meest steekt is dat ik altijd heb gezegd dat als de kids de deur uitzijn of opzichzelf kunnen zijn(stiefzoon woont nog bij mij)dan word het tijd om meer leuke dingen te gaan doen,een beetje reizen enz.Nu is het zover en begon ze eerst een keer vreemd te gaan,ik nog zo`n goedzak om daar met haar over te praten,en proberen de zaak weer op de rails te krijgen.Maar wat schetste mijn verbazing een tijdje geleden is ze een relatie begonnen met een gezamelijke vriend.Die zelf financieel enorm in de strond zit.Dat begrijp ik niet!Ja ze zei,dat dit een fase was in haar leven,en dat deze relatie ook niet zal duren.En ze woont daar nu ook,eigenlijk wil ze op haarzelf gaan wonen zodat de kids ook eens langs kunnen komen,wat ze nu niet willen vanwege hem.
Ik weet nog hoe ik haar geholpen heb met haar studie om uit die bijstand te komen,daar heeft ze nu een baan aan over gehouden.
Dus in alle opzichten heb ik haar en haar kids gesteund,om daarna als oud vuil aan de kant gezet worden is een verekte bittere pil om te slikken.
Buiten dat ben ik vanwege een reorganisatie net voor de feestdagen ontslagen,23 jaar voor een baas gewerkt,lekkere feestdagen Pfffffffffffff
6 Januari op gesprek bij het UWV,nou daar hoef ik volgens mij ook niets van te verwachten.Ik zie de wereld in elkaar schrompelen om me heen,die ik waarschijlijk niet zorgvuldig genoeg heb opgebouwd.En heb een tunnelvisie van hel en verdoemenis.
Klotezooi!!!!!!!!
Hart onder de riem :-)
Hoi Levensles,
Wat een naar verhaal, maar je hoeft jezelf iig niets te verwijten: jij hebt je best gedaan als mens, je ex er bovenop geholpen etc...maar helaas worden hulp, medemenselijkheid en 'goedheid' niet altijd in dank afgenomen...vaker zelfs in ondank! Heb dat zelf ook ervaren, en velen die ik ken ook...c'est la condition humaine? Heb mijn ex ook veel gesteund, ook regelmatig financieel, terwijl ik 't zelf ook niet breed heb. En net als ze hun leven dan een beetje op orde hebben (mijn ex is onlangs een opleiding begonnen), dan laten ze je vallen.... Dat doet dan zo'n pijn, ik weet het. Zeker aangezien ik het voordat ik hem leerde kennen ook allemaal wel lekker voor elkaar had en heel tevreden was (2 maanden eerder ene andere relatie verbroken, en eindelijk weer lekker op mezelf: daar genoot ik toen van!), net zoals jij het maar liefst 7 jaar lekker tevreden op jezelf bent geweest. Zucht....een relatie kan zoveel vreugde, maar na beëindiging ook des te meer verdriet voortbrengen...
Maar goed, laten we niet vervallen tot een toestand van verbittering: ik bak hier gewoon een virtuele appeltaart (zonder rozijnen, maar mét honing en kaneel!) en dan voelen we ons allemaal snel lekker warm, zoet en verzadigd van binnen. We redden het wel met ons allen, uithuil-schouders, armen om ons heen en harten onder de riem genoeg hier!
Hartelijke groeten en veel liefs van Lavinia
Dank je
Hallo Lavinia,hartelijk dank voor je steun,en indeed is het dus niet altijd wie goed doet wie goed ontmoet.
Das weer een goede levensles erbij.
Groetjes Levensles
@levensles
Allereerst bedankt voor je reaktie op mijn blog. Onvoorstelbaar eigenlijk je steekt zoveel energie in de relatie, probeert er het beste van te maken en dan eindig je weer alleen. In ons geval (wij als opa's) zou je zeggen je hebt je schaapjes op het droge en gaat je laatste laatste fase van je leven in. Dat betekent genieten met en van elkaar, samen van de kleinkinderen genieten en er nog een leuk leven van te maken. Zo ben je nooit te oud om te leren maar de levenslessen zijn wel hard en je verwacht niet meer om aan het eind van de rit verbitterd achter te blijven. Wat nu belangrijk is, denk aan jezelf en probeer je leven weer op de rails te krijgen. Mouwen opstropen en daar ga je maar weer, je hebt weinig keus.
Sterkte en hoop dat je genoeg geleerd heeft om de draad weer op te pakken.
hoopie