Vandaag nog een extra dag vrijgehad om zaken te regelen. Ik vond t moeilijk...ik kan moeilijk loslaten. Elke keer mezelf gek maken met de gedachten naar haar. Ik kan er niet tegen... Ik probeer t een plek te geven..maar elke keer confronteer ik mijzelf met wat we allemaal hebben megemaakt en hebben gedaan op alle gebieden. Maar ook waar ze nu is, waar ze aan denkt, wat ze doet, met wie ze is. Elke keer sta ik er bij stil.....wat zou ik doen...over een maand is ze jarig wat doe ik? stuur ik bloemen...laat ik niks van me horen...stuur ik uit respect een kaartje...ik kan niet omgaan met de gedachten dat iemand die eens zo gek van mij was, en dacht dat we ons hier wel doorheenslaan...ineens onbereikbaar is...geen contact meer, tot zei er aan toe is, geen controle hebben over wat er gaat gebeuren allemaal.. Ze sluit zich compleet voor me af en ze doet dit wel met pijn in haar hart...dat weet ik...zse beschermt zichzelf ook...ze heeft t net zo moeilijk als mij...We zouden elkaar nu moeten omhelzen en vragen hoe de dag was...en ik langzaam een begin maken met het eten, zodat zei zich kan ontspannen. en dan savonds lekker crime series kijken...samen, maar ze sluit zich hiervoor af, ik weet dat zei t op een gegeven moment mij ook wel sterker gaat missen...of niet? alleen zei weet wanneer ze me dat gaat melden... Ik zou er op dit moment alles voor over hebben om naar haar toe te fietsen, om haar vast te pakken, te zoenen, en te vrijen, gewoon vergeten wat er is gebeurt en een nieuwe start maken elkaar laten blijken hoeveel we nog van elkaar houden en dat dit niet kapot te kijgen is...maar hiervoor krijg ik geen toestemming, ik moet haar met rust laten mocht dit ooit nog kunnen gebeuren...tot aan de vakantie die we samen met nog 2 anderen gaan beleven, zal ik mijzelf moeten afsluiten voor haar, haar loslaten...laten zien dat ik t zelf kan, en me niet gek laat maken. Ik vind t heel moeilijk om te beslissen om op vakantie te gaan met haar, t kan tegenvallen maar ook enorm meezitten. Stiekem droom ik ervan om haar dan op t strand uit te nodigen en samen gaan zitten met een fles wijn, samen gezellig hebben om er toch wat van te maken zonder dat t gevoel voor haar de overhand neemt en we het daarna langzaam weer kunnen proberen met zijn 2en, rustig aan...maar zover is t nog lang niet...tot dietijd moet ik mijzelf terug vinden en zij haarzelf..dan kan t mischien slagen anders niet... Ik kan haar gewoon niet laten gaan!

Greetz..