hi allemaal,
vanavond mn ex weer gezien ze kwam haar spullen ophalen.
Ze zag er nog mooier uit dan ik me herrinerde.
We hebbenGepraat over hoe het nu met haar gaat.
Het ging goed met haar ze was nu veel gelukkiger dan tijdens onze relatie. ook gepraat over haar nieuwe vriendje. Ze zei dat het nog erg pril is en het er verder niet over wil hebben. gelukkig maar want ik wil het eigenlijk ook helemaal niet weten.
gepraat over hoe het nu met mij gaat.
Ik heb gezegt dat het heel goed met me gaat ook al is dat niet zo. als ik zou zeggen dat het slecht gaat en zielig ga doen ben ik bang dat ze me dan helemaal niet meer wil zien. (ik weet niet of ik hier wel goed aan doe of dat ik gewoon moet zeggen hoe ik me voel)
Nu ik haar weer gezien heb en weet dat ze nu een ander heeft voel ik me weer k*t .
De hoop die ik had dat het wel weer goed zou komen tussen ons is nu echt verdwenen. (hoop ik)
misschien dat dit wel beter is om het nu helemaal af te sluiten.
Het enige probleem is dat we dezelfde vrienden hebben.
En ik ben bang dat ik haar daar tegenkom met haar nieuwe vriendje, ik weet niet hoe ik zou reageren als ik ze samen zie.
wat moet ik nu doen? moet ik niet meer langs mijn vrienden gaan zodat ik hun niet samen tegenkom?
ik weet het niet.
Hoi lonely
Knap dat je nog een beetje hebt kunnen praten, zelfs oppervlakkig over haar nieuwe vriendje en dat ze zo gelukkig is... maar ik kan bijna voelen wat jij voelt... je bent blij voor haar, je houdt zoveel van haar... dat je aan de ene kant heel erg blij voor haar bent, maar diezelfde liefde die er voor zorgt dat je blij bent voor haar... sloopt jou van binnen...
Vooral deze zin is voor mij zo herkenbaar...
De hoop die ik had dat het wel weer goed zou komen tussen ons is nu echt verdwenen. (hoop ik)
Voor mij.... nou... nee dus... die vervloekte gekmakende hoop blijft aanwezig, gevoed door mijn liefde voor haar.
Rationeel weet je dat het over is... maar op emotioneel vlak wil dat totaal niet registreren.
Ook ik ben doodsbang haar tegen te komen met haar nieuwe vriend... ik gun haar niets dan het beste... maar hoe erg ik het ook vind... ik kan er niet naar kijken, niet mee om gaan... ze zou zo graag vrienden met me blijven, maar ook al wil ik dat ook (en veel meer dan dat) ik kan het gewoon niet meer...
Ik heb deels dezelfde keuzes gemaakt als jij, ook ik heb haar niet teveel laten zien van hoe ik me daadwerkelijk voel (als er straks een vrachtwagen over me heen rijdt... het is mij wel goed zo) maar ik heb ook niet gezegd dat het heel goed met me gaat, zo goed kan ik niet liegen, mn stem en gezicht vertellen een heel ander verhaal, dus heb ik het maar oppervlakkig gehouden met termen als... "het gaat wel" of "ik mis je verschrikkelijk, maar het komt wel goed"
De eerste maand na onze breuk hadden we nog vrij veel en naar omstandigheden goed contact (zie mn blogs) toen ging ze wel met deze jongen om, maar voelde ze nog niet echt iets voor hem... toen dat veranderde... doofde het laatste restje levenslust, wilskracht en hoop in mij, ik heb besloten voorlopig helemaal geen contact meer met haar te hebben, niet omdat ik dat WIL, maar simpelweg omdat ik het niet meer KAN, ik wil dat ze gelukkig is, maar haar geluk doet mijn verliefdheid zo enorm veel pijn en verdriet, daar kan ik op dit moment gewoon nog niet mee omgaan. maar ja.... het geen contact doet net zoveel pijn...
Als ik me in jouw situatie probeer te verplaatsen... dan zou ik proberen met die vrienden af te stemmen dat jullie elkaar zoveel mogelijk ontwijken voorlopig, nodig je vrienden bij jou thuis uit voordat je ergens heen gaat zodat je enige grip hebt op het voorkomen van een ontmoeting met haar.
In ieder geval heel veel sterkte toegewenst lonely.