Na een paar artikeles te hebben gelezen vind ik toch wel dat de mensen er over het algemeen negatief bij zitten. Zelf ben ik hier naar Portugal geemigreerd, dat werdt 25 jaar in Juni. Ja, precies, achter een rok aan want als er iets is wat de man kan meesteren is het een vrouw. Ik vind dat over het algemeen de vrouwen de mannen beheersen en ik geef toe dat het bij mij ook zo was. Maar goed, even verder. Na 5 jaar verkering en 5 jaar trouwen vroeg ik de scheiding aan. We hebben een dochtertje, die in die tijd 3 was maar toch vind ik dat je niet bij elkaar moet blijven voor de kinderen. In het begin neem je dat standpunt wel aan maar daarna wordt dat toch minder tot het moment dat je de stap neemt. Ik had niemand anders in die tijd en de scheiding was gewoon omdat ik niet kon leven met iemand die er nooit was. Te veel werk, s ávonds, in het weekend vaak en ze werdt dus een hele echte work-a-holic. Dus ik ging het huis uit en liet haar alles achter. Na 6 maanden kon ik iemand wat wel wat werd en na een paar maanden woonden we al samen. Na een jaartje kochten we een huis waar we 7 jaar hadden gewoont. Ik zeg hadden want zij wou weg omdat ze iemand had ontmoet. Haar ouders waren daar op tegen en verdedigten mij heel veel net als de ouders van mijn ex. die mij ook al gelijk gaven, behalve wat de scheiding betrof. Maar goed, zij ging dus het huis uit maar had na een paar weken flink veel spijt en ik, uit pure liefde, nam haar weer terug. (ik moest even aan dat gedicht denken van Yoop van het hek) Dus zij weer terug maar een klein jaartje later was het weer raak. ondertussen had ze wel andere vrienden waar ze vaak mee aan de telefoon zat, zonder dat ik wat kon hooren en de sfeer was altijd wantrouwig. Toen ging ze weer weg en deze keer voorgoed. Voor een ander. Dat respecterr ik best wel want ons hart doed altijd wat hij wil. we hadden vrij veel contact nog en het leek erop dat ze terug wou maar nu deed ik wél mijn trots voorop en liet goed blijken dat het echt wel over was hoewel ik wel van haar hield. Ik wist gewoon dat het niets zou worden en dus leek het beter om gewoon te laten blijken dat er helemaal geen liefde meer was en dus dat het gewoon uit was.
Een paar maanden later onmoete ik mijn huidige vrouw. Ja, ik zeg vrouw want nog geen jaar later waren we getrowd, een later daarna hadden we een zoontje (die is nu 6) en daarna nog een zoontje (die is 3). alles gaat lekker. We hebben een riant huis, een goed leven en mogen duz niet klagen wat we ook niet doen. Inmiddels zijn we al 7 jaar getrouwd terwijl na 7 jaar met mijn vorige vriendin we nieteens aan trouwen dachten. Zo zite je maar, alles hangt van je partner af, van de gemie, van de personaliteit etc. Je weet nooit wat er om de hoek komt kijken maar, we moeten altijd positief blijven en dan ben ik ook. Ik ben altijd optimistich, vrolijk en positief. Dus, aan iedereen die denkt dat er niets beter is na de laatste relatie, vergeet het. Er is altijd beter en een oude liefde wordt het best weggedreven door een nieuwe. Ik weet er alles van. Groetjes, Fred in Lissabon.