Vandaag weer thuis gebleven, terwijl ik les had. Thuis word ik helemaal gek, alles doet me aan hem denken.
De muur die we samen hebben geverfd, de slaapbank die hij voor me heeft gekocht. Hij heeft me geholpen met verhuizen en bleef hier de 1e nacht slapen. Overal waar ik naar toe kijk, komt er een herinnering naar boven.
Waar is die lieve jongen gebleven, die me de heletijd belde en smsjes stuurde. Vorig jaar in juli begon hij te veranderen, zijn afspraken kwam hij niet meer na. Als ik hem daarmee confronteerde, zei hij dat hij druk had met school en nog drukker zal krijgen. 3 weken zagen we elkaar niet, omdat hij met school bezig was. Zijn gedrag veranderde totaal, ons kon hem weinig schelen. Tot op de momenten dat ik het uit wou maken, wou hij een break en dat hij eraan zou werken. Dat was telkens voor korte duur, hij gedroeg zich als iemand die gewoon vrijgezel wilt zijn. Geen rekening houden met een ander , met zijn vrienden op vakantie willen gaan.

Uiteindelijk werd ik het zat en maakte het uit, daarna gaf hij mij een natrap door me hoop te geven en het weer terug te trekken. Maand geen contact gehad, het ging steeds beter met mij. Ik focuste me alleen op school en was meer in de bieb te vinden. Hij belde uit het niets met mooie verhalen dat hij me miste en alles. Tuurlijk wou ik er voor gaan, was hem niet vergeten. 3 maanden later gedroeg hij zich weer als in juni, plus werd mijn intuitiegevoel steeds sterker. Elke keer als ik erover had, over die foto van het meisje in zijn mobiel, werd hij boos. Hij schoof alles op mij , dat hij dacht dat het beter zou gaan tussen ons. Ik bleef hameren dat zijn verhalen niet kloppen, eerst was dat meisje de vriendin van zijn vriend, daarna zijn scharrel. Het gevoel liet mij niet los, werd er zo misselijk van.
Diep van binnen wist ik al dat hij was vreemdgegaan, maar wou het niet erkennen. Toen hij het in december zei , had ik mijn bevestiging. Ik hing gelijk op toen ik het hoorde, hij bleef bellen dat ik uiteindelijk weer opnam.
Ik heb van alles gehoord, dat hij onwijs veel van me houdt en niet weet waarom hij het gedaan heeft.
Hij wou ons niet opgeven en voelde zich schuldig, hij wou dat ik de tijd nam om na te denken.
Vanaf dat moment begon ik hem heel vaak te bellen om van alles te vragen, smste constant wat ik voelde van wat hij me heeft aangedaan.
Als ik aan hem vroeg hoe hij het zou fixen, zei hij dat hij het niet wist en dat hij het drukker krijgt en liever afscheid neemt.
Hij zou naar mijn huis komen en we zouden erover praten, hij is op laatste moment afgehaakt.
Werd het zat en maakte het uit, na 5 dagen belde ik hem om te zeggen dat ik niet wil dat het over is en dat ik erg veel van hem hou. Hij zei het terug, dacht dat het wel goed zou komen. Volgende dag was hij van gedachten veranderd, hij had geen energie voor een relatie en wou best nog wel contact hebben maar niet een etiket op plakken wat het is. Ik zei dat ik hem te erg zal missen en van hem hou..het bleef stil aan de overkant. Hij poeierde me af aan de telefoon. Was gebroken, 5 dagen later smste hij mijn zusje dat hij van me houdt en nog een keer wil proberen. Ze zei dat hij mij met rust moet laten, omdat hij niet weet waarom hij mij zo behandelt. Hij bleef me bellen met een andere nummer, ik nam op en hoorde weer zijn mooie verhalen aan. Hij had spijt dat hij als een klootzak gedroeg , wou voor ons gaan en mij uit eten nemen. Hij was weer zacht en zei dingen die ik wou horen. Na het etentje , vertelde hij weer een ander verhaal over het vreemdgaan. Was aan het huilen, hij troostte me en zei dat we opnieuw beginnen. We zouden leuke dingen doen en relatietherapie ingaan. Donderdag in de avond nam hij zijn telefoon niet meer op en stuurde smsjes dat hij geen zin heeft om te praten. Uiteindelijk belde hij me terug en zei dat hij vrijgezel wilt zijn en dat hij onze relatie wilt verbreken. Ik zei dat hij niet 100% is en dat hij twee persoonlijkheden heeft. Waarom hij zei dat hij met me wou samenwonen etc, hij zei dat hij het toen wel meende.
Hij zei dat hij wel van me houdt en vrienden wilt zijn, ik zei dat hij een klootzak is en hing op.

Zoveel dingen gebeurd in een maand, dat hij me wel wilt en dan weer niet. Het is voor hem een spel, snap niet waarom hij zo met mijn gevoelens moet spelen. Hij loog over alles, bedroog me meerdere keren.
Weet niet waarom ik hem mis.. hij behandelde me niet meer goed. Ik was hem trouw, gaf hem zijn ruimte, was lief voor hem. Het was niet genoeg voor hem. Waarom martel ik mijzelf, door een hele dag op bed te liggen?
Hij is er niet mee bezig, hij is allang verder met zijn leven. Ik was eerlijk tegen hem, was serieus..hij niet met mij..
Vandaag was het verdriet zo heftig..dacht dit is niet normaal meer.
Ben nu 2 weken verder, waarom gaat het niet beter. Ik had over hem gedroomd, dat maakte het zo messed up om weer wakker te zijn. Ik bleef schrikken van gedachte dat hij niet van mij houdt en niet bij me wilt zijn. Van alles rommelt in mijn gedachte, dat hij met mij wilt zijn en dan weer de gedachtes dat hij vrijgezel wilt zijn en niet met mij wilt zijn. Kans is groot dat hij met die ander meisje is, hij zei dat ze alleen lust was. Als de daad klaar was, wou hij dat ze wegging. Hij vertelde me dat ze huilde aan de telefoon omdat ze meer wou , ik zei wat heb je tegen haar gezegd dat ze hoop zou krijgen? Ik vroeg aan hem heb je gevoelend voor haar, hij zei nee.
Maar wat valt er te geloven van iemand die alles bij elkaar liegt?
Wil verder zijn, kan deze gevoelens niet aan.