Ik word sterker.
Als ik nu vergelijk met toen, even geleden ben ik sterker geworden.
Veel afleiding gehad, dagen gevuld, nieuw werk en twee keer een date gehad (de ene date voegde niet, de andere heb ik nog wel contact mee, dus zien hoe het volgt) en kan weer plezier hebben in de dingen die ik doe. Dat was even terug wel anders, toen was mijn hoofd werkelijk dag en nacht bij hem, gewoon pijnlijk en verdrietig, om gek van te worden, bij elk dingetje dat ik deed was hij in mijn gedachte, niet te omschrijven die depri gevoelens van lusteloosheid en verdriet.

Ik mis mijn ex nog wel, de leuke tijd samen, de herinneringen zijn evengoed nog pijnlijk. Hij is gewoon weg uit mijn leven. Ik kan er nu niet met een glimlach op terug kijken.
Als ik nu een foto van hem zie of iets hoor over hem dan zak ik wel terug dat voel ik.
Ik heb nu al iets van 2.5 maand geen contact meer met mijn ex.
Ik snap niet dat hij mij niet mist, dat ik totaal niks meer van hem hoor. Hij die door en door heeft gezegd zoveel om mij te geven.. is dat dan zo ???

Hij heeft het nu leuk met een ander dus ik ben verleden tijd, bij sommige mensen werkt het schijnbaar zo.
Die lieve woorden, kusjes en knuffels hebben weinig betekenis gehad.
Het was leuk met mij, maar vechten voor mij, iets wat je lief is ? zo lief had hij mij blijkbaar niet. Dat zal nu iemand anders geworden zijn.
Ik dacht dat ik de enige was, tenminste, hij liet dat blijken. Ik ben onweerstaanbaar, hij voelt zoveel voor me, geeft zoveel om me (zijn woorden)
Je kan je soms zo vergissen.
Weken/maanden lang heb ik met mijn gevoel in de knoop gezeten om hem. Ik kon mijn aandacht nergens echt bij houden en kon niet genieten.
En hij? Hij vond mij een mooi en lief vrouwtje, het is leuk, maar als het er op aan komt, als je iemand anders tegen komt laten ze je los.. zonder enig gevoel, een scherpe punt erachter zonder nog om te kijken!!

Nu denk ik, sodemieter op, je bent mijn liefde nooit waard geweest.
Dat zie ik nu wel in.

Dat ik nog van hem hou, helaas, dat is mijn gevoel en dat accepteer ik.
Belangrijker is, ik kan weer genieten (soms wel een kleine terugval of een waas) heb nieuwe mensen ontmoet, een nieuwe baan, positieve dingen zijn er bij gekomen.

Ik richt mijn aandacht op mijn werk, vrienden, aandacht voor leuke mannen want die lopen ook rond en het plekje voor hem wordt kleiner in mijn hart.