Dag liefste,

Ik mis je, en het is koud, zonder jou.

Ik mis je zachte haar. Ik mis hoe het ruikt. Ik mis je huid en je groene ogen. Ik mis hoe ze naar mij kijken. Zo mis ik ook je lippen en de zachte streling over mijn lichaam. En je woorden van liefde en steun. Elke dag, en elke minuut, ben je stilletjes bij me, in alles wat ik doe of overweeg, voel ik je sprankelende geest, je denken en doen, je stilte en je woorden, je vragen en je twijfels, je kritiek en je verzet, je handen en daden en je armen om mij heen.

Door het ijs van verwarring en onrust gezakt, zwem ik verloren rond, op zoek naar jouw warmte. Alles waaraan ik kan denken, ben jij. In al je schoonheid, zie ik je voor me, steeds weer en elke keer tot de dag dat ik sterf. Van jou, mijn liefste, hou ik meer dan woorden kunnen zeggen; je bent mijn warme trui en chocomel; je bent mijn openheid en aanwezigheid, je bent mijn jeugd en ouderdom. Je bent het antwoord op al mijn vragen van waarom.

Al brengt het me tot gekte, steeds weer klim ik uit mijn wak en schaats ik door, rond jouw naam, die er altijd is, die er steeds is, en die blijft. Als de sporen in het ijs, de druppels op de ramen en de wijn in mijn glas. Hoe houd ik vast aan dat wat steeds verdwijnt en weer verschijnt? De verloren kus, is mijn grootste schat, nog te komen? Ik mag gek zijn. Steeds te vallen, door hetzelfde wak van pijn.

En de sporen spellen je naam, want alles waar ik aan kan denken, is mijn liefste, die ik liefheb als een geheime kus en een stille zegen die mij belooft dat er geluk is. Die mij op een goede dag om het wak leidt en met me verder schaatst, alsof het nooit anders geweest is. Op een dag zoals deze; als een dag dat het ons weer is. Dat het weer alleen wij samen is.

Your fool