Lieve allemaal,

Om te beginnen moet ik zeggen dat ik het heel fijn vind om jullie verhalen te lezen en op veel manieren aansluiting te vinden bij dingen waarvan ik dacht dat ik ze alleen voelde. Het stomme is dat ik merk dat ik anderen adviezen geef die ik zelf op zou moeten volgen!

Een update van mijn kant .

Ik heb weinig tot geen contact met mijn ex.. Het enige lijntje dat ik aangehouden heb is facebook, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem daar te verwijderen, dan werd dat meteen zo definitief. Het gemis is een stuk minder, ik merk dat er andere dingen zijn die nu vaak mijn gedachten overnemen en dat ik dan merk dat ik een paar uur niet aan hem gedacht heb!
Voor mij voelt het alsof het niet mijn ex is die ik mis, want ik zou hem voor geen goud terug willen. We vergeten zo makkelijk hoe pijn het deed wat er gebeurde. Hoeveel pijn het deed als je gevoel ontkent werd, je genegeerd werd, niet serieus genomen werd, geen bevestiging en/of duidelijkheid kreeg, je geen liefde ontving, alles. Op de een of andere manier onthouden we vooral 'die ene keer in het park toen we aardbeien gekocht hadden en zo verliefd op elkaar waren'. En dat zuigt.
Het loslaten, het afscheid nemen, voelt zó tegennatuurlijk! Je laat iemand toe met als doel "voor altijd samen zijn" en "voor altijd gelukkig zijn". Je begint te fantaseren over de toekomst, huisje, boompje, beestje, baby, rollator.. Waarna je dat ineens los moet laten en open moet staan voor een nieuw pad.
Soms loop ik door de supermarkt en krijg ik al een steen in mijn maag door een fles ketchup, waardoor ik moet denken aan die ene keer dat we dat ene eten maakten en (ook al was het toen niet eens zo gezellig) we zo gelukkig waren.
Het maakt niet uit hoe slecht of hoe goed de relatie was, je bent eraan gewend geraakt. Het was van jou, het was je leven, het was je realiteit. Het weten wat de ander doet verandert van 'het recht van de vriendin' naar een stalkende ex. Het maakt ook niet uit hoe goed we weten dat de relatie niet goed voor ons was, dat we er niet gelukkig in waren (of juist wel), want dat verandert niks aan de situatie en het gevoel van leegte.
Het is net alsof je een lichaamsdeel hebt geamputeerd, waarvan je wist dat het toch al aan je aan het rotten was en dat het eraf moest, maar je het toch mist omdat het een deel van je was.
Mijn instelling is en was de laatste weken dat ik me slecht voelde naar mijn toekomstige geliefde. Ik verspil mijn tijd, liefde, emotie (die kostbaar is) aan een persoon die dit niet verdient en bovenal niet wil! Onze liefde is een voorrecht en het feit dat we erge liefdesverdriet kunnen hebben (en sommige van onze ex-wederhelften wellicht niet) maakt dat we mooie mensen zijn die in staat zijn om van andere te houden. Intens van anderen te houden en deze ook te missen. Deze kwaliteit die ons nu zo'n pijn doet zal ons in de toekomst vruchten werpen.

Wat kleine tips die heel erg voor mij helpen:

- Al vaker gezegd, maar ga er inderdaad uit. Al heb je er geen zin in, voel je je depressief, ben je intens verdrietig, ga iets doen met de mensen die om je geven en het beste met je voor hebben! Na een tijd ga je het leuk vinden!
- Ga op dates. Zelfs met mannen/vrouwen waarvan je al weet dat het niks gaat worden. Het maakt niks uit, niks hoeft en alles mag. Om een slechte date kan je lachen en wellicht zie je kwaliteiten in anderen die je gemist hebt in je ex. Helpt voor mij bij het ze-bestaan-dus-nog-wel!-mannen-die-niet-gierig-zijn e.d. proces.
- Zin om je ex te bellen? Haal je telefoon uit elkaar (letterlijk, batterij eruit, doe eens gek) en ga iets anders doen. Hierna nog steeds de drang om te bellen of op een andere manier contact te zoeken? Bel iemand anders op.
- Doe dingen die je eerst nooit zou doen/deed. Maak nieuwe herinneringen. Zo ben ik bijvoorbeeld naar een waarzegster geweest en ben ik gaan bungeejumpen.
- Verwen jezelf. Met liefdesverdriet mag alles. Koop iets moois/leuks/lekkers voor jezelf. Iets waar je echt van geniet, ook al kan je het je eigenlijk niet goed veroorloven of staat dat grapefruit dieet op je te wachten.
- Maak jezelf mooi. Al ga je de deur niet uit, doe die mooie kleren aan, doe je haar, doe make-up op. Het zal je helpen. Bij elke spiegel schrikken doet geen goed aan het humeur.
- Beweeg! Wandelen, joggen, al zoek je een zumba les op op youtube of doe je dit in de sportschool. Je krijgt er energie en endorfine van.
- Schrijf elke dag op wat je leuk vond aan de dag. Al is het maar één ding en is het nog zo klein, zo hou je de positiviteit in je leven.
- Praat niet alleen maar over je ex tegen vrienden en familie. Niet alleen worden zij er gek van, je houdt ook heel veel negativiteit in stand. Je werk, sport, uitjes zijn ook deel van je leven. Dat is deel van het nu en niet van vroeger en het is belangrijk om vooruit te kijken.
- Maak jezelf niet teveel verwijten. Zo heb ik mijn ex vanochtend 7 (!!!) keer gebeld omdat zijn ex gekke dingen op zijn facebook pagina had geschreven, wat mij dwars zat. Dan kan ik balen omdat ik mijn eigen voornemen gebroken heb, maar ik vind het eigenlijk wel normaal dat iedereen wel eens een terugval heeft.
- Blijf herinneren waarom het uit is gegaan. De momenten dat je niet gelukkig was. Dit is ook vrij deprimerend, maar wel de realiteit.
- Herinner hoe je was toen je je ex ontmoette. Toen was je nog niet verliefd, afhankelijk, verdrietig. Gelukkig kon je al zijn zonder hem/haar.

LIEFS