Helaas is het zover, ik kon niet meer dus heb mijn spullen gepakt en ben vertrokken.
Altijd die ruzies, nooit normaal praten en dreigementen dat als ik...dan doet hij... blablabla
Ik kreeg maandag te horen dat als ik zo doorging hij het uit zou maken. Sorry hoor maar ik mag het toch wel zeggen als ik eht ergens niet mee eens ben? En wat stelt een relatie nou voor dat je dreigt met: "ik maak het uit hoor"! Dan kan ik toch niet anders dan mijn spullen pakken. Het laatste greintje zelfrespect wat ik heb moet ik nu volledig benutten. Ik heb zijn telefoonnummer weggegooid, maar ja wie houd ik voor de gek, na 2 jaar ken ik het heus wel uit mijn hoofd.
Ik sta wel achter mijn keuze, maar het doet zo'n pijn, voel me zo eenzaam en in de steek gelaten. Ik had eigenlijk wel verwacht dat hij mij zou bellen, zeker als hij erover na had gedacht, over zijn manier waarop hij met mij omgaat, maar tegendeel is waar.
Ik vraag mij af hoe hij zich voelt, wat hij doet, wat hij denkt en of hij aan mij denkt.
Blijkbaar heb ik mij heel erg vergist in zijn gevoel voor mij en moet ik hier dus nu doorheen! Ik weet alleen echt niet hoe....... Kan iemand mij vertellen hoe?