Hoi Petra,

Dank voor je reactie. Het zou kunnen dat er veel moeite is om elkaar los te laten. Je hebt m'n andere blogs gelezen, dus je weet dat ik het initiatief nam om afscheid te nemen en verder met te gaan met het afzonderlijke leven. Dit ging me eigenlijk prima af, zo van eind november tot aan de carnaval. Omdat ik haar toen weer zag, kwam bij alles boven en bij haar hoogstwaarschijnlijk ook. Dit staat allemaal in m'n andere blogs zoals je hebt kunnen lezen.

Verstandelijk is het zeker voorbij alleen zijn de (vriendschappelijke?) gevoelens nog sterk aanwezig, dat geef ik vanuit mijn kant voluit toe. Denk jij dat dat voor haar ook zo geldt getuige de blogs? Zij was overigens altijd voorstander van maatjes blijven, dat herhaalde ze tot in den treure toe. Probleem is dat ik nooit een fatsoenlijk 'afscheidsgesprek' heb kunnen voeren omdat het nogal op een aparte manier is verlopen. Dan blijf je toch met vragen zitten en dat pijnigt me. Komt er op neer dat ik in november dacht dat alles klaar was, maar nu blijkt van niet.

Ik vind het gewoon vreemd dat iemand het ene moment A zegt het andere moment B bedoeld... Lekker standvastig en duidelijk ben je dan. Merk steeds meer dat het me minder doet en dat ik door deze site en enkele personen goed word opgevangen cq geluisterd en advies gegeven. Inderdaad, ik moet me ook meer met mezelf bezig houden. Die ene donderdag na carnaval barstte de bom, meteen contact wederom verbroken maar sinds zaterdag ben ik dus weer even 'down'. Wachten doe ik nu niet meer, althans niet dat ik er me bewust mee bezig ga houden. Ik ben alleen teleurgesteld dat er geen plaats is voor vriendschap... Met m'n andere ex-en heb ik dat wel, en nu nog beter dan ten tijde van een relatie.

Groetjes, Ardi.