Hoi! Het feit dat ze eerlijk zegt hoe ze over de situatie denkt en niet met smoesjes aankomt geeft een paar dingen aan, althans voor zover ik nu kan bedenken:

1) Inderdaad, het is een beetje een afwijzing natuurlijk...

MAARRRRRRRRRRRR

2) Ze is eerlijk. (Belangrijk!)
3) Ze vond je in eerste instantie leuk genoeg om ja te zeggen.
4) Ze vond je de moeite waard om uit te leggen waarom ze van gedachten veranderde, en niet gewoon te zeggen van "oh sorry, ik heb een dubbele afspraak gemaakt" of zo.
5) Ze gebruikt het woord "nog" in "nog niet zo heel goed". Als dat tenminste letterlijk ook zo is en niet alleen jouw woorden zijn Dat geeft toch een opening?
6) Ze is bedachtzaam, en doet niet zo maar wat.

Lijken mij allemaal goede zaken!

Dus, ik zou zeggen, gewoon vrolijk blijven, niet als een hondje op aandacht gaan lopen wachten of verdrietig kijken. Gewoon opgewekt blijven en hey, als jullie elkaar "nog niet goed genoeg" kennen, wat let je? Blijf in de buurt, let op wat ze zegt, "vang per ongeluk eens wat op", verdiep je een beetje in dingen die zij ook leuk vindt. Wees niet bang voor je eigen gevoel: als je er daarbij achter komt dat ze toch wat minder leuk is, dan weet je dat op tijd. En als ze inderdaad leuk blijkt te zijn? Wat let je! Dan kennen jullie elkaar beter, hebben jullie wat om over te praten, hebben jullie wat gemeen. En dan kun je altijd nog uitgaan