Mijn lijf doet zeer,
het kraakt, het zeurt.
Mijn hoofd doet pijn,
mijn hart verscheurt.
De liefde blijft,
hoop hangt ook nog ergens rond.
Tranen stromen,
ik ben zichtbaar verwond.

Drama viert hoogtij,
als een repetitie vol fouten,
spelen wij het slotstuk,
van het "van elkaar houden".
Au pleine public,
lijd ik mijn grootste verlies.
Wat is het toch een rot stuk,
het slotstuk: "de begrafenis"