Beste Carvie,

Echt heel erg wat je nu is overkomen.. ik snap dat je nu helemaal stuk zit en het even niet meer weet. Echter nadenken over het stoppen met leven is echt niet de oplossing.

Gezien de bijzaken (financieel zwaar weer, stress ed) die meespelen is het wellicht raadzaam op bij een psycholoog een gesprek te plannen om een en ander op een rijtje te zetten, en nieuwe doelen te stellen om de weg omhoog in te zetten.
Sterkte!

Best heftig om dit te lezen juist omdat ik op een bepaalde manier snap hoe je je voelt. Het gevoel of dat de grond onder je weg zakt zonder iets te hebben waar je je aan vast kan grijpen. Ik zelf ga ook een tijd door waarin mijn hele wereld op de kop staat. Mijn ouders zijn pas gescheiden maar ondanks dat mijn vader niet meer thuis woont hangt er een gespannen sfeer. Daarbij liggen er voor mij in ouderlijk huis te veel herinneringen aan alle vervelende dingen waardoor ik mij niet meer thuis voel in mijn ouderlijk huis. En dan om het als een on overkomelijke berg te laten lijken is het sinds kort uit met voor mij mijn grote liefde. Wat mij echter helpt in deze tijd is om alle dingen als individueel probleem aan te pakken i.p.v. het te zien als een grote berg. Dit is zeker moeilijk is het voor mij ook maar daardoor worden de "problemen" (weet even geen beter woord) niet (of minder) van een mug een olifant. Tevens als je het gevoel hebt er helemaal geen uitweg meer uit te zien lijkt het mij verstandig om met een psycholoog te gaan praten (is geen verplichting maar meer een tip). Iets wat mijzelf ook geholpen heeft in mijn situatie. En zoals ze zeggen pratende mensen kunnen geholpen worden.

Verder wil ik alleen nog zeggen heel veel sterkte en zorg vooral dat je jezelf in de spiegel kan blijven aan kijken.. dat wil zeggen doe wat voor jou goed voelt of dat je ex hier het nu mee eens is of niet. Het gaat er uiteindelijk namelijk om dat jij later tevreden terug kan kijken zonder te hebben van had ik maar...

Zoals ik net al aangaf heel veel sterkte en wijsheid de komen de tijd.