Vanochtend begon de nieuwe week totaal verkeerd. Vanwege de eerste "herfstachtige dag" reden de treinen veel minder vanwege de bladeren op de rails. Ook bij de bussen was hierdoor een enorme achterstand opgelopen. Wat dus tot gevolg was dat ik te laat kwam voor een tussentoets. Ik baalde echt als een stekker!

Gisteren heb ik weer een goed gesprek gehad met X. Ik vertelde hem dat ik het moeilijk vond hoogte van hem te krijgen, en dat hij eerlijker tegen me moest zijn. Hierop antwoorde hij dat ik een schatje was, dat hij heel veel van me hield en dat hij wilde dat het goed kwam. Hierdoor maakte m'n hartje een sprongetje, en de muziek leek opeens veel mooier dan anders:)
Aan de andere kant had hij beloofd een mailtje te sturen, en dit niet gedaan. Ook het SMSje wat vandaag zou komen heb ik nog niet ontvangen. Ik hang dus een beetje tussen hoop en teleurstelling in.

Zit ook de hele tijd weer te wachten totdat hij weer eens online komt. Liefde werkt soms echt als een drugs. Vandaag las ik op zijn journal dat hij zich had opgegeven voor een school waarop je leert te schrijven. Vind ik wel wat voor hem. De laatste tijd schrijft hij hele mooie verhalen en gedichten..
Ook had hij boos gereageerd op een jongen die vroeg hem te mailen omdat hij er voor me wilde zijn. Dat kon X dus absoluut niet hebben. Ruik ik hier een beetje jaloerzie?

Liefs,

Bloosje