Er zijn momenteel 0 gebruikers en 6 gasten online.
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier op het forum ,erg fijn dat dit bestaat.
Sinds gister is de relatie zo goed als verbroken, en zit dr werkelijk doorheen.
Ik eet niet meer, heb buikpijn, koorts en misselijk.
Het heeft in totaal maar een klein jaartje geduurd echter was het een heel intens jaar waar we zoveel leuke dingen hebben meegemaakt.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik nu moet doen, ik zit ook in een periode dat ik van baan ga veranderen dus moet me kop dr bij houden maar momenteel
lukt dat totaal niet. Alles is nu anders, zeker de weekenden hoe moet ik die nu door komen?
Ik ben kapot momenteel en kan me gewoon niet indenken dat dit gevoel ooit over gaat.
Is dit herkenbaar bij jullie?
Grtjs Kris
Ja hoor heeeeeeeel herkenbaar
Ja hoor heeeeeeeel herkenbaar bij ons allemaal hier. Ik weet heel goed hoe je je nu voelt, misselijk, paniekerig, verdriet, en bibberen en noem maar op. Het heeft er niets mee te maken of je een jaar met iemand gaat of 5 jaar. Het gaat er om hoe de relatie was en als die bij jou heel intens was (net als de mijne overigens) dan kun je daar dood en doodziek van zijn en gaat nog wel een tijd duren voordat je je weer een klein beetje op orde krijgt. Bij mij is het 3 maanden geleden en ook ik ben er nog lang niet!!! En ja die weekenden zijn voor mij ook een hele grote hel.
Ik wens je heel veel sterkte met de verwerking en schrijf gewoon van je af hoor. Ik begrijp niet uit jouw verhaal of je een vrouw of een man bent? Ik denk een vrouw he? omdat het Kris met een K is.
Is er trouwens helemaal geen lichtpuntje dat het misschien ooit weer goedkomt met juliie?
@Krisje31
Spijtig om je hier te mogen verwelkomen, zoals je misschien kan begrijpen.
Ik denk zich wel in jouw gevoel kan plaatsen, iedereen maakt dezelfde emoties door. Maar... eigenlijk wou ik vooral op het laatste van Vlindertje reageren, meteen ook naar jou toe...
...het doet er niet toe of er al dan niet een lichtpuntje is. Je mag zo niet denken. Hij heeft het uitgemaakt en jij moet verder. Het is slechter voor jou om te blijven hangen in hoop en verlangen. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het. Maar het is uit voor een reden. Zoiets moet sowieso verwerkt worden, of je nu in een toekomst terug samen komt of niet. Jullie moeten dit beiden eerst apart verwerken. Zonder al meteen te denken aan 'het komt wel weer goed', want wat als dat er helemaal niet in zit? Ook al heb je zelf nog zoveel hoop...?
Ik bedoel dit helemaal niet slecht!
Sterkte!
Hallo, Ja ik weet dat ik niet
Hallo,
Ja ik weet dat ik niet in hoop moet leven en zal dat zeker ook proberen maar tis zo ontzettend moeilijk je wilt zo graag he
Ik ben trouwens een man.
Hopelijk gaat ook de de misselijkheid en die buikpijn over. Ik wist niet dat liefdesverdriet zo'n aanslag op je lichaam kan eisen.
@Krisje31
Oeps... dat is het gevaar bij anonimiteit... ook je geslacht is onbekend. Bij deze mijn verontschuldigingen
En ja... inderdaad. Liefdesverdriet kan je hele leven in beslag nemen. Je voelt je lusteloos, hebt nergens zin meer, je ziet ook niet meer in waarom je überhaupt iets zou moeten doen... Maar je moet er door. Deze fase moet je niet overslaag, want dan komt ze later sowieso toch aan je deur kloppen. En eens deze fase voorbij is, dan ben je er zeker nog niet helemaal. En om te zeggen dat het ergste dan voorbij is... dat hangt van persoon tot persoon af, en van situatie tot situatie.
Echte liefde kruipt in je kleren en je vel. En je geraakt het nooit meer kwijt. Je kan alleen maar hopen dat je er ooit wel een plaatsje voor vind, waar je er niet zo door gestoord wordt.
Sterkte!
Same problem!
Herkenbaar in alles, ik zit er nu al 6 maanden mee! Is het minder? Vast wel, maar de ups en downs zijn nog steeds aanwezig. Je moet er doorheen, hoe klote het ook is! Jammer je hier aan te moeten treffen, veel succes en sterkte. Als je iets wilt weten kun je het natuurlijk altijd aan iemand vragen op deze site, iedereen herkent het namelijk wat je voelt!
ja lullig . veel afleiding
ja lullig . veel afleiding proberen te zoeken veel praten erover met vrienden deze website gebruiken kan je het lekker van je af schrijven
Troost
Dag Chrisje
Ik voel heel erg met je mee hoor, bij mij is het drie weken geleden...ook mijn leven staat op hold nu, wat mij helpt is als je ldvd googled je dan regelmatig leest dat dit een ontwennen is zoals een junkie eigenlijk, je lichaam maakte maandenlang dopamine aan dat je het geluksgevoel geeft en nu plots moet afkicken, vandaar dat ellendige gevoel, je lichaam heeft even tijd nodig om terug op normaal niveau te komen, als je sport maak je ook dopamine aan dus veel sporten is de boodschap..veel verstrooiing zoeken ook, dus je nieuwe baan ..ideaal !! focus daarop en ondertussen doet de tijd zijn werk en ebt dat verschrikkelijke gevoel wel stillaan weg,
Sterkte he
heel herkenbaar weet wat je
heel herkenbaar weet wat je voelt.
ik weet nu alleen maar dat mijn man van me houd op een andere manier als een vriendin.wat heb ik daaraan spookt er door mijn hoofd ik hou van hem en wil niet dat die straks verhuist en weet wel dat die rust en ruimte nodig heeft en dat gun ik hem.maar wil zo graag weer die relatie terug en onze fouten die we hebben gemaakt dat ze niet meer voorkomen.
erg moeilijk en pijnlijk allemaal ik weet nu ook niet hoe ik hier door heen moet komen,ik moet het acceteren ja makkelijker gezegt dan gedaan,ik moet hem loslaten ook zo makkelijk maar niet heus.
er wordt gezegt de toekomst zal het leren ja right heb ik nu niks aan.
ik heb een dochter dus daar moet voor doorgaan als ik haar niet had gehad nou het leven is voor mij niet meer zo belangrijk
maar sterkte meis ik hoop dat je net als ons alle hier er boven opkomt