mijn ex en ik hadden over een paar maanden 3 jaar een relatie.
al vanaf het begin ging het al niet goed, na ongeveer 6 maand ging ik bij hem inwonen(huur).
het begon al met afspraken die wij hadden gemaakt en die zo weer werden afgezegd als hij bijv. een uitnodiging voor een verjaardag kreeg.
in een tijd van nog geen jaar is het al 1 of 2 keer uitgeweest, maar elke keer ging ik weer terug in de hoop dat onze relatie zou lukken.
het grootste probleem misschien was ook wel zijn vrienden, die mag ik niet, zijn totaal mijn types niet. hier botsten we ook vaak over want hij wilde er graag heen en ik totaal niet. ik deed ook best vaak onaardig over ze, maar ik kreeg ook totaal geen reactie van hem hierover.
hij praatte ook bijna niet. als we weer eens ruzie hadden dan kropte hij altijd alles op en als het helemaal vol was dan zei hij het; maar maakte het dan wel uit.
hoe stom ook kochten we een jaar later een huis en sindsdien gaat het helemaal bergafwaarts. in die tijd (we wonen er nu ruim een jaar) was het ook al een keer uitgeweest.
we besloten het weer aan te maken want zijn gevoelens waren ook nog erg sterk.
op een maandag zei ik tegen hem; ik hou van je (dit zei ik heel vaak) en hij zei dan telkens ik hou nog meer van jou. maar die dinsdag maakte hij het definitief uit; hij had geen gevoelens meer voor mij. waarschijnlijk omdat er teveel gebeurt was..
ik heb het hier ontzettend moeilijk mee vooral ook omdat hij het niet eerder tegen mij zei dat de gevoelens minder waren geworden en ook omdat ik me heel erg voorgelogen voel juist omdat we ook dingen aan het plannen waren (vakantie, weekendje weg e/d)
hij heeft vrienden waar hij naartoe kan en een familie die hem wel opvangt maar ik totaal niet en dat maakt het echt niet makkelijker!
het huis staat ook nog eens op beide namen en ik heb nog geen huisje.
iedereen zegt tegen hem dat ik zo snel mogelijk weg moet maar ik kan nergens heen! ik moet gewoon het geluk hebben dat ik op nr 1 sta met een huisje, maar dat kan nog wel even duren. maar zolang slaap ik bij mijn moeder (die me ook nog eens niet steunt) maar mijn spullen staan nog gewoon ''thuis''. ik zet het huis dan ook niet eerder op zijn naam dan dat ik een huisje heb.
maar ondertussen ga ik er bijna aan onderdoor, ik voel me zwaar kl*te en weet me totaal geen houding te geven.
heeft iemand hier ervaring mee en hoe ben jij hier boven op gekomen?