Over dat gevoel kan ik ook meepraten. Het is een knagend gevoel dat met golven komt dan weer even wegebt en dan weer opnieuw ...dag en nacht. Ik tracht afleiding te zoeken, maar er is nog zo weinig wat mij op dit ogenblik interesseert. Het gevoel dat ik een belangrijk stuk van mijn leven verloren heb waar ik op rekende maakt me zo zwak.

oke wij nederlanders staan zo bekend om onze nuchterheid. misschien moet je het ook eens van deze kant bekijken. probeer je goed te herinneren hoe het was toen je nog wel een relatie had. waarschijnlijk zijn er veel ruzies en irritaties geweest waar jullie alletwee aan mee deden. dit alles had een reden en op dat moment deed je en zei je de dingen die toen op dat moment goed voelden. Daar moet je achteraf geen spijt van hebben. Als je het over mocht doen had je waarschijnlijk hetzelfde weerd gedaan. als je je dan realiseert dat samenzijn ook vaak gewoon ronduit kut was dan ben je al een stuk verder in de verwerking. het is makkelijk om de goede dingen te missen omdat je daar altijd aan denkt. we zijn positief ingesteld dus denken we aan positieve dingen. de realiteit is vaak anders. ik heb hetzelfde meegemaakt maar je realiseren dat ondanks dat je heel graag zou willen er toch binnen enkele maanden weer irritaties ontstaan waardoor je weer gillend het huis zou willen uitrennen is goud waard. Een jarenlange relatie die stuk loopt hoeft zeker niet definitief te zijn. Maar om binnen enkele weken of maanden een doorstart maken zou zeer onverstandig zijn. Misschien niet voor op de korte termijn maar zeker wel op de korte termijn. Karakters en jarenlange relatieproblemen kunnen heel moeilijk opgelost worden en zeker niet door eventjes uit elkaar te gaan. Kortom besef goed en overtuig je van de redenen waarom het zo niet verder ging. En vanuit dat punt kan er langzaam gewerkt worden naar een oplossing OF het is gewoon definitief uit. In dat geval accepteren, slikken, opstaan en er 2x zo sterk uitkomen. Klinkt simpel, feitelijk is dat het ook. Als je het maar nuchter bekijkt.