Beste Jay97,

De vraag die je eerst voor jezelf moet, met de nadruk op MOET, stellen, is je afvragen waarom jouw vriendin deze antidepressivia heeft geslikt.
Ik weet uit ervaring (niets met mijn ex te maken) dat het ongelofelijk moeilijk is om hiermee om te gaan.
Wisselende stemmingen, welles/nietes verhaal, dan in de hemel dan in de hel. Ik praat even vanuit jouw oogpunt, en niet in die van je vriendin.
Het is erg moelijk hiermee om te gaan. Domweg omdat jij het niet begrijpt, je haar wilt helpen, en alles wilt geven wat het beste voor haar is.
Anti-depressivia wordt niet zomaar voorgeschreven. Die kun je ook niet halen bij de plaatselijke supermarkt, maw je vriendin heeft iets meegemaakt in het verleden wat voor haar erg moeilijk is om te verwerken. Daar gebruikt ze dus deze medicijnen voor.
Het hele gevaar in deze medicijnen zit em in de verslaving, het er niet buiten kunnen.
Ik wil me niet gaan profileren als arts, alhoewel enige achtergrond wel aanwezig is, maar je zult moeten praten met haar.
Ook al denk je dat het een ver van je bed gebeuren is, en je de ballen er niet van begrijpt.
Dat is het moeilijke punt. Er achter komen wat er mis is gegaan met haar, maar nog belangrijker hoe jij er voor haar kan zijn.

Zo te horen hou je erg veel van haar, en wil je er alles aan doen.
Ga er dan ook voor, maar neem wel in je achterhoofd mee, dat het niet een gemakkelijke weg is.
Praat met haar zoveel je kunt, stel haar gerust, en geef haar een veilig gevoel. Zeg ook tegen haar dat het goed en knap is dat ze die pillen nu niet meer slikt.
Terugvallen, zoals je vriendin nu heeft, is heel normaal. Maar vang haar wel op, geen verwijten geven.
Samen dingen oplossen, hoe moeilijk soms ook.
Het vergt erg veel van jezelf, maar als je er samen uit kunt komen, begrip ook hebt voor haar situatie, en zij voor de jouwe, dan zal ook in deze 'de tijd' je grote vriend zijn.

Geef haar nu maar haar tijd die ze nodig hebt, en wees begripvol.

Sterkte!

Ron

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Ze gaf zelf aan even geen contact. Ik zou dan ook zeggen zoek die ook niet, maar het is en blijft een 'andere' moeilijke situatie.
Ik zou idd nu even geen contact opzoeken, wat je wel kunt doen, is voor jezelf je gevoelens voor haar nu opschrijven, maar nog niet versturen.
Zo schrijf je alles van je af, en vertel maar alles aan haar wat je wilt zeggen.

Mocht het contact van haar kant uitblijven, kun je altijd nog je eigen brief versturen aan haar

Moeilijke situatie hoor waarin je zit, maar je komt erg sterk over.
Hou je koppie erbij!!

Ron

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Beste Jay,

Wat ik hier schrijf klinkt misschien heel hard, maar naar mijn idee en als ik je verhaal zo lees, vind ik dat een grote pas op de plaats voor jou hierin nodig is. Ik begrijp dat je met alle liefde van de wereld haar wil helpen en steunen, maar zij moet ook bereid zijn jouw liefde te ontvangen...en dat is ze blijkbaar niet. Haar geestelijke gesteldheid is daartoe nog niet in staat.Zij heeft haar verleden duidelijk nog niet verwerkt, en of dat ooit binnen een korte tijd gebeurt is de vraag.
Dit kan jaren in beslag nemen voordat zij terug op de rails is, wat voor jou inhoud dat jij te pas en te onpas 'ingeschakeld' wordt.
Dat houdt voor jou het risico in dat je je liefde eigenlijk bouwt op drijfzand, met een kleine kans dat het vaste grond onder je voeten wordt.
Je neemt de 'onmogelijke' taak op je schouders haar te helen, terwijl dat een proces is wat zijzelf moet ondergaan.
Ondanks dat jij een groot verschil bent met haar ex/verleden, is dit voor haar blijkbaar niet voldoende...zelfs een 'te lief' persoon zoals jij,is duidelijk nog niet goed genoeg om haar eruit te trekken....en als een te lief persoon het nauwelijks voor elkaar krijgt enig vertrouwen te wekken...tja, waar blijf je dan? Wat is er dan voor nodig haar op andere gedachtes en gevoel te krijgen?...Niemand kan een remedie aandragen...ook jij niet..het moet puur vanuit haar komen. Zij is diegene die alles weer opnieuw in waarde moet inschatten en haar emoties moet verwerken. Je zou zeggen dat met jou aan haar zijde, haar dit makkelijker af zou gaan, zeker gezien je beloftes aan haar, om haar in alles bij te staan en te steunen. Maar het is voor haar niet genoeg...(dat bedoel ik niet negatief)
Liefde maakt blind, zeggen ze..Maar laat het jou op deze manier niet verblinden want het kan misschien je eigen 'ondergang' betekenen, al zie je het misschien nu niet zo.Het kan zijn dat ondanks je liefde voor haar, het zal lijden tot jouw gebroken hart. Het vergt een heel groot incasserings vermogen, misschien wel van jaren..het vergt heeeel veel geduld en opoffering met een minimale 'beloning', het vergt heel veel inzet en inspanning waarvoor je misschien nooit wat terug ziet, en alleen teleurstelling jouw deel kan/zal zijn.
Nu zegt je verliefd hart misschien dat dit geen probleem is, maar het vergt zeer sterke benen om dit alles te dragen, met in je achterhoofd spokend dat het allemaal voor niets kan zijn geweest.
Ik denk dat je er goed aan doet jezelf in bescherming te nemen,en zeker moet afwachten op haar signaal dat ze het aankan. Dit signaal geeft zij niet...eerder het tegenovergestelde...
Het is haar bagage die zij een plaats moet geven, en zolang zij dit niet heeft gedaan zou ik als ik jou was toch een kleine afstand nemen en alles van haar kant af laten komen.Zij zal eigenlijk in alles de eerste stap moeten zetten op 'liefdesgebied'.Zij zal jou toch ook moeten tonen dat er echte liefde zit van haar kant uit...nu 'hang' je aan de zijlijn als een eigenlijk te lief persoon, waar in tijd van nood altijd een beroep op gedaan kan worden, wat snel kan lijden tot makkelijk in gebruik. Ik weet dat dit verschrikkelijk moeilijk is, zeker als de liefde van jouw kant echt is en je er voor wilt gaan, maar dit is geen kattepis waarmee jij je wilt belasten, vergis je niet. Als dit na vele pogingen van jou uit toch fout gaat, klieft het een litteken in je hart wat heel moeilijk zal helen, wat lang zal duren.
Ondersteun haar naar je kunnen, maar ga hierin niet te ver voordat jouw liefde enigzins op 'waardige' wijze een beetje wordt beantwoord,anders is de val in de afgrond zo gemaakt, en daar zit je toch ook niet op te wachten? ....Moeilijk, heel moeilijk is je situatie...Maar mijn advies is, laat haar de eerste schreden zetten op jullie liefdespad...zij weet waar jouw hart zit....

Heel,heel veel sterkte Jay

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Gisteren contact met haar beste vriendin gehad. Kreeg ik gemengde gevoelens bij.

Ze vertelde dat mijn vriendin vorige week blij was dat het niet definitief was maar vertelde me daarna dat ze wel ge?ɬØrriteerd was dat ik haar pas een sms'je stuurde.
Zo van: "We hadden afgesproken helemaal geen contact te hebben, en nu stuurt ie me wel een sms'je "
( er stond verder niks raars in: ik smste: "Ik wil je even laten weten dat je er niet alleen voor staat. Heel veel liefs en sterkte, je mannetje ".

Het lijkt wel of ze symptomen van borderline heeft ofzo.. ik weet het niet meer.

Ik moet haar voorlopig inderdaad maar een paar weken met rust laten. Hopelijk komt ze erachter dat ik echt veel van haar hou.

Zoals jullie hebben kunnen lezen moet ik nu maar afwachten...
Maar heeft dat wel zin?
Ze zegt van wel, maar het is nu 2 weken geleden dat ik haar gezien heb...
Mijn omgeving, die niet het hele verhaal kennen, zeggen dat ze me aan het lijntje houdt. Zij zelf zegt van niet.

Ik kan op dit moment geen rust vinden, nergens van genieten en wacht haar bericht af... Ik zou willen slapen en pas weer ontwaken als ZIJ belt.

Zij heeft een moeilijke periode, maar ook voor mij is dit wachten een ware hel.
Als ik wist dat het goed zou komen was dit wachten minder zwaar.
Zij brengt haar situatie in verband met haar gevoelens voor mij, wat ik absoluut niet terecht vind.
Ben momenteel ten einde raad, elke dag is een worsteling. Ik herken mezelf niet meer, eens zo positief, vrolijk altijd in voor een grapje en spontaan naar alle mensen toe.

Daar is op dit moment helemaal niks meer van over, en ik weet ook niet of ik ooit weer de oude wordt als dit mis gaat.

( sorry moest het even van me afschrijven ).

Ik denk ook dat ik me moet realiseren dat het nooit meer iets wordt. Misschien gebruikt zij haar situatie inderdaad als smoes, en ikzelf automatisch ook ( het ligt DAAR aan, en niet aan onze relatie of aan mij ).
Voor mij is dat lekker makkelijk ( op een rare manier ) omdat ik mezelf dan voor de gek hou.
Ik denk inderdaad dat ze me gewoon niet meer wilt.

-zucht-

Krijg ik WEER die klap...

Hallo Jay, 5 jaar geleden heb ik een depressiviteit meegemaakt, heel zwaar. Vooral als je wakker wordt is het een hel, behalve geestelijk krijg je met lichamelijke klachten te maken. In 3 maanden tijd ben ik 35 kg afgevallen. Ik verzorgde mij niet meer en kon van mijn bed naar de bank kruipen en ?Ǭ¥s avonds weer terug. Het is een HEL geloof me. Mijn (inmiddels overleden) echtgenoot heeft het geweldig opgevangen want alles kwam op hem neer. Van buiten zie je niets aan een depressief iemand. Ik heb Seroxat geslikt, twee jaar lang. Toen heb ik in overleg met psycholoog afgebouwd. Ik kan je een ding vertellen, je komt sterker uit zo?Ǭ¥n periode maar tegelijkertijd kwetsbaar, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt. Want nu ben ik weer zover....... en nu sta ik overal alleen voor. Als je van haar houdt ga ervoor maar houd er rekening mee dat de weg heel lang en heel bochtig is....
Liefs en sterkte.

Bedankt voor je verhaal
Erg mooi verhaal ook
Ikzelf heb 3 jaar terug bijna precies hetzelfde gehad als jij nu. Heb daar erg veel van geleerd en misschien ook wel weer niet.
Wat ik je echt kan aanraden is om aan jezelf te denken en jezelf niks te verwijten, wat ik ook zie in je mail is dat jij diegene bent die er zeker alles aan gedaan heeft. Liefde moet spontaan zijn op jouw leeftijd en geen een of andere verzorgstatus krijgen. Als ik nu weer een depressief meisje tegen zou komen die mij leuk zou vinden, zou ik moet bekennen dat ik het te belangrijk vind dat zij mij niet zou kunnen geven wat ik verwacht van een relatie. Zij kan jou nou ook niet geven wat zo mooi kan zijn aan een realtie, wat je echt nog wel tegen zal komen. Ikzelf moet eerlijk bekennen dat ik sinds haar geen relatie meer gehad heb, terwijl dat de liefde natuurlijk nog wel een kans verdient, maar domweg niet van mij krijgt. Zolang jij aan haar lippen blijft hangen, zal zij ook zo bot naar jou en anderen blijven doen, omdat ze dat klaarblijkelijk zich kan permiteren. Na ja, zo denk ik er nu over.
Stel jezelf en je eigen idealen voorop!
succes