Me ex belde me vanavond terug zoals die beloofd had dat die zou bellen.

Ik heb geprobeerd rustig te blijven geen verwijten te maken tegen over hem. Hem eerst het woord laten doen.
Hij zegt ik kan alleen zeggen dat het me spijt echt waar. Ik weet dat het fout is wat ik gedaan heb en niet zo had moeten gaan. Maar ik kan het niet terug draaien.

Doet pijn om dit hem te horen zeggen. Dat die het weet zoals die zeg maar geloof eigenlijk weinig van ook al wil ik dit wel.

Nadat hij dit zei heb ik gezegd dat het ook mij spijt van de verwijten die ik tegen hem heb gezegd. Dat ik ook niet altijd goed ben geweest in de relatie dat ik eigenlijk merkte dat ik niet goed naar zijn gevoel luisterde omdat ik soms wilde horen wat hij zei maar dat niet zo was. Dat het me spijt dat ik beter daar naar had moeten luisteren en moeten pushen met dingen dat ik dat deed maar eigenlijk wist dat ik dit niet kon verwachten dat dit teveel voor hem was. Maar dat lastig was omdat zijn gevoel naar mij niet helemaal eerlijk was. Dat dit ook lastig was voor hem hoe kan die immers vertellen dat ander in spel is. Dat dit moeilijk voor hem zou moeten zijn geweest. En het lastig voor me is om los te laten door de tegenstrijdige dingen die hij tegen me zei/zegt en deed/doet. Dat ik dat ga proberen los te laten omdat ik van hem hou en altijd zou blijven doen. Maar dat ik het hem vergeef en dat ik hem het allerbeste wens met het andere meisje.

Heb ook gezegd dat het pijn doet om te zien dat het zo snel gaat met die ander. Na 4 weken al dat er dan relatie is dat ik dit moeilijk vind om te zien. Dat begreep die maar kon er niks mooiers van maken.
Heb ook gezegd dat ik het zo graag anders had willen zien dat het anders was gelopen. En dat had die ook gewild dat het allemaal anders was gelopen maar dat die nu zijn keuze heeft gemaakt ook al is dat heel raar en vreemd voor de mensen om hem heen.

Hij wil ooit in de toekomst met me afspreken dat we gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen dat die kan laten zien dat die gegroeid is en alles en we dingen kunnen delen. Ik zei daarop we zullen zien wat de toekomst ons zal brengen en dat die zich altijd nog kan bewijzen in alles. Dat weet die en we gaan wel zien wat de tijd ons zal leren zei die.

Ik zal geen contact meer met hem opnemen en dit uit respect voor zijn keuze. Dat begreep die en wenste me het allerbeste toe en hoopte dat ik dit goed kon verwerken.

Dit was zo'n beetje ons gesprek. Het doet me pijn want laat hem nu echt meer los het besef komt er meer dat ik niet alleen me vriendje maar ook me beste maatje echt kwijt ben. Maar ga nu verder aan mezelf werken me op de toekomst richten. Ook al gaat dit lastig worden en zal ik gewoon weer leuk met de groep gaan stappen waar hij in zit en ik eigenlijk half nog zit. Maar die confrontatie stel ik nog even uit voor mezelf om mezelf even te beschermen en hem zijn tijd te gunnen dit te verwerken. Ik ga nog een moeilijke tijd te gemoed maar weet wel dat ik alleen maar vooruit kan ook al is dat vaak met een paar passen achteruit. Hier ga ik sterker uit komen ondanks ik dat soms schijn te vergeten.