Ja Bo ik weet er alles van. Ik heb tot nu toe een aantal relaties gehad die wel leuk waren maar niet meer dan dat.
Tot ik dan afgelopen april een vrouw tegenkom, ik kreeg een gevoel dat ik nog nooit heb gehad. 8 maanden in een roes, 1 groot feest en van de ene op de andere dag maakt ze uit. Het gaat nu niet zo zeer om de reden.

Wat ik herken is dat je elkaar niet los kan laten. Wij hebben nu afgesproken dat we een soort intiemere manier van vriendschap gaan opbouwen. Ik vraag me nu al af of ik het wel aan kan. Net als jij denk ik de hele dag aan haar, niets interessert me en ik schaam me zo langzamerhand voor mijn vrienden omdat ik in hun aanwezigheid totaal afwezig ben. Het enige waar ik naar toe leef is haar weer te zien een aantal dagen verder, wetende dat ik daarna weer in een diep gat val.

Ik weet jouw situatie niet. Als er nog een opening is probeer het dan zo te zien dat het fantastisch is dat je zo veel van iemand houdt en verder zie je het wel. Valt er te praten over die bindingsangst of slaat hij dan ook dicht? Als het doek echt gevallen is zal de komende tijd nog zwaar worden. Probeer voor jezelf een periode vast te stellen dat je geen contact zoekt en zeg tegen hem dat hij dat in die tijd ook niet moet doen. Kiezen op elkaar bijvoorbeeld een maand en bel dan op. Het kan dat er dan toch iets veranderd is. Dat zal je verschrikkelijk vinden op dat moment maar het is uiteindelijk wel beter.

Heel veel sterkte (die kan ik zelf ook wel gebruiken trouwens)