Wat een paniekgevoelens, eenzaamheidsgevoelens komen er dan op je afstromen he? Net een tsunami, en dat bovenop je inmens grote verdriet. Een tweede vloedgolf met nare gevoelens, inderdaad een tweede klap.
Je bent er kapot van.
Hoeveel klappen gaan er nog volgen? Straks beginnen ze daadwerkelijk iets of volgt er samenwonen, een voorstelronde of misschien wordt het met hem niks maar komt er weer een nieuwe in het spel...
Je staat erbij en je kijkt er naar, machteloos en verscheurd. Er woedt een tweestrijd in je, je wil haar terug maar je wil het haar ook gunnen.
Concentreer je op dat laatste gevoel, stel je hart open en probeer je niet op te sluiten in je verdriet. Je bent nu een gevangene van je verdriet.
"Geen contact" meer dat hoeft niet. Je moet leren omgaan met de situatie en je gevoelens.
Alhoewel mijn situatie compleet anders is omdat mijn ex er nog volledig voor mij is is vind ik het ook pijnlijk dat hij nu een andere vrouw liefheeft, maar voor mij is het een schaafwond voor jou een slagaderlijke bloeding.

Sterkte (en zoek meer professionele hulp)

Lieverd, dit gaat niet de goeie kant uit hé!? Je doet zo hard je best, zelfs in de tijd dat jullie uit elkaar gaan en toch... Heb je het gevoel dat je deze strijd alleen voert. Weet dat we je heel erg steunen in je verdriet, dat je altijd mag komen aankloppen voor een babbeltje. Je raakt hier echt door, er zullen dagen komen dat het mindert. Maar nu is het weer even overlevingsmodus. Daarvoor moet je opstaan, elke dag met iemand afspreken (maakt niet uit met wie) eventjes tijd maken voor je verdriet en vooral je aandacht afleiden! Kijk tv, ga sporten, ... Maar dwing jezelf. Je bent sterker dan je zelf denkt, al is dit nu heel erg moeilijk te geloven. Misschien wil je het wel helemaal opgeven? Weet dat dat velen hier ook al eens op dat punt gestaan hebben, ikzelf ook. En ik ben hartstikke blij dat ik blijven vechten ben, zelfs al leek het alsof er niets of niemand meer was voor wie ik het deed... Hou vol en zorg maar even voor jezelf nu, ipv voor haar. Ze is n grote meid en kan nu best wel haar plan trekken. Het gaat ooit echt over, geef het tijd, begin met kleine stapjes. Kop op! een dikke knuffel en succes!

Jeetje joh...wat een verdriet
Kan me voorstellen dat het hard aankomt nu ze gevoelens voor een ander begint te krijgen. Dat maakt het toch nog weer een stuk zwaarder voor je. Ik vind het overigens wel mooi en onbaatzuchtig dat je zegt dat ze gelukkig mag worden. Is het niet met jou dan wel met een ander. Dat heb ik nog niet veel mensen horen zeggen. Meestal is het: 'als ik je niet kan krijgen, dan een ander ook niet'. Toch denk ik dat het beter is voor je omdat het waarschijnlijk het helingsproces zal versnellen. Misschien kun je nu dan echt gaan accepteren dat het over is. En ik weet wel: hoop doet leven maar wat heb je eraan als je maanden, jaren hoop blijft houden en blijft hangen in je verdriet. Nu kun je verder, nu moet je verder. En dat kan je. Het is nu pijnlijk en je denkt waarschijnlijk dat het nooit meer goed gaat komen met je maar ik kan je vertellen dat zodra je echt kunt loslaten en ook wilt loslaten dat het je lukt. Net zoals het bij anderen ook lukt. Jij bepaalt hoe snel en op welke manier. En janken mag hoor, zoveel je wilt.
Ik weet niet of het regelen van die dingen erge haast hebben maar zou je anders niet even een paar weken tot jezelf komen. En dan later, als de scherpe randjes eraf zijn, die dingen onderling regelen?

jeetje joh... wat een verdriet... heel veel sterkte allereerst!
Ik denk dat je nu toch de stap moet gaan zetten en echt afstand moet gaan nemen.
Je ziet nu, ook al probeerde je het voor jezelf te ontkennen, hoeveel hoop er onderhuids toch nog bij jou zit. En jezelf elke keer maar weer kwellen, met als dieptepunt dit nieuws... daar schiet je niks mee op. En zij schiet er ook niks mee op. Je houdt elkaar gevangen in de greep van iets wat ooit helend, mooi, troostend was, maar nu kan het dat gewoon niet meer zijn. Misschien in de toekomst kan het weer mooi worden, in de vorm van een vriendschap. Maar dat kan nu niet. Te pijnlijk. Als ik jou was zou ik nu echt radicaal voor mezelf kiezen. Wat heeft het voor zin om de 'self destruct button' in te blijven drukken? Wat schiet jij er mee op? Wat schiet zij er mee op?

Het is zo begrijpelijk, voelt zo natuurlijk, om je met je verdriet te wenden tot degene die jou altijd troostte. Maar zij is nu net niet degene die jou eigenlijk kan troosten. Ze kan niks doen om je te helpen. Ze doet ook niks om jou intentioneel te kwetsen, maar zij gaat verder met haar leven en dat aan te moeten zien is kwetsend. Je houdt jezelf door dat steeds contact te blijven houden in haar leven maar je maakt er geen deel meer van uit zoals jij dat zou willen.

Ik zou nu echt zeggen: afstand. Jij bent de enige die je door dat verdriet heen kan slepen. En degenen die je daar bij gaan helpen zijn je psycholoog, je vrienden, ouders, mensen die dichtbij je staan. En ook deze site.

Hee just a guy,

alles is al een beetje gezegd, he, ik kan daar weinig aan toevoegen. Alleen zou ik je nog willen meegeven dat een tijdje geen contact niet per se betekent dat je kwaad op haar bent of wraak op haar neemt of zoiets, he. Het is niet per se een heel negatieve actie, hoor!

Het is jezelf een beetje beschermen tegen die enorme emotionele achtbaan waar je nu inzit, en jezelf (en ook haar) de tijd gunnen om weer een beetje op de been te komen. Het betekent niet dat jullie daarna geen vriendjes meer kunnen zijn, daar heeft het allemaal niets mee te maken. Dat soort dingen is pas later aan de orde. Nu heb je denk ik rust nodig, en minder of effe helemaal geen contact kan daar wel bij helpen. Ik zie effe geen contact vaak eerder als een positief punt dan als een heel negatieve uiting van je gevoelens.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Ik wens je heel veel sterkte!!!!!!!!!!!!
waterman

Phoe hee, wat een emotie nietwaar, wat kunnen onze hersenen ons het dan moeilijk maken.
En dan lees je weer dat het komt door het stofje xyz die dit veroorzaakt etc etc.
Al met al erg mooi maar je hebt er zo weinig aan , want jij bent degene met een schreeuwend verdriet en je ziet op dit moment nauwelijks een uitweg.

Wetend dat ze een ander heeft maakt het niet makkelijker, je hoop dat het nog goed kon komen is nu weg.
och joh, balen man, maar geloof me als ik zeg dat de zon weer gaat schijnen, zeker.. het is moeilijk.. maar echt je kunt het, neem dat van mij / ons aan. Je gaat merken dat je sterker bent dan je denkt en je gaat de juiste reden vinden om te verwerken.

Op enig moment (en het is maar wat je ervan vindt helaas) kwam ik een artikel tegen over Bach Bloesem, een plantenextracht die tegen bepaalde zaken op een natuurlijke manier helpen.
Heb er altijd wijfelend tegenover gestaan net als psychologische hulp, maar op enig moment is het de moeite waard. Ik las een artikel over een samengestelde mix en ben toen zelf op zoek gegaan en advies ingewonnen bij de verkopendee toko.

Eerlijk is eerlijk ik merk het verschil wel degelijk met name de bloesem "Star of Bethlehem":-) "sorry heb de naam ook niet bedacht, hoe dan ook ik neem dageleijks een deel mee in water opgelost naatr mn werk om gedurende de dag te gebruiken. Doe dit nu plm een maand en vanaf dag 2 merkte ik verbetering. (nee ik heb geen aandelen , je zou het kunnen bekijken en een mix van 3 soorten nemen die stuk voor stuk een emotie bedienen. SoB is expliciet voor de emotie die wij zo ervaren, enfin kijk eens of je er iets mee kunt Jast A Guy ik zou het fijn vinden als ik kan lezen dat het je beter gaat, om wleke reden dan ook.

Mijn ex heeft het nu 2 maanden geleden uitgemaakt, er is veel contact en ik bvetrap me erop vaak bij haar langs te willen etc etc, maw alle "domme"dingen die we willen doen , die komen bij mij op en deels heb iki het gedaan. Even dat kaartje op de auto omdatr ze t weekend weg gaat, oeps staat ze net bij haar auto , snel terug want je wilt niet gezien worden ..... pfff wat een energie kost dat .., deze neigigen raak ik bijna helemaal kwijt intussen en bij een moeilijk moment grijp ik al gauw naar het Bach Bloesem.

Just a Guy, ik hoop dat je het licht terug kunt vinden en wens je enorm veel sterkte , laat svp vooral weten hoe het verder met je gaat.

PBA1211